Ήτανε θέλημα Θεού;

αγια σοφια

Ο επαναπροσδιορισμός του τρόπου λειτουργίας της Αγιά-Σοφιάς και πάλι, ως τεμένους, από την Δημοκρατία της Τουρκίας, ήγειρε σορεία αντιδράσεων μεμονωμένων ανθρώπων και κοινωνιών. Ωστόσο, έστω κι αν δεν μας βολεύει, οφείλουμε να θυμόμαστε ότι και η Κωνσταντινούπολη και τα εν αυτή παραμένουν υπό κατοχή και, όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, οι κατοχικές δυνάμεις καταστρατηγούν τις κτήσεις τους.

Από το 1453 έχει τρέξει πολύ νερό στο αυλάκι, αλλά Ο ναός της του Θεού σοφίας (Αγιά Σοφιά τον ονόμασαν οι Οθωμανοί κάνοντας την τέμενος το 1453 και αναπαράγουν τον βαρβαρισμό οι όπου γης ανιστόρητοι και αγράμματοι) έστω κι αν, ως αρχιτεκτόνημα, παραμένει ένα πανανθρώπινο μνημείο την ανθρώπινης διάνοιας, έχασε και δεν επανέκτησε τον σκοπό λειτουργίας του για τον οποίο χτίστηκε. Ακριβώς από αυτή την πραγματικότητα γεννώνται οι παρακάτω προβληματισμοί.

Ενώ υπήρξαν παρεμβάσεις και πριν την κυβερνητική-δικαστική απόφαση της Δημοκρατίας της Τουρκίας, κατόπιν -εντός Ελλάδος- άρχισε να φουσκώνει ένας ουτοπικός αλυτρωτισμός με, επιεικώς, ανόητες εκφάνσεις, των οποίων εκφραστές ήταν Χριστιανοί (και Ιεράρχες).Ορισμένοι ζητούν πολιτικό-κοινωνικές ανατροπές και άλλοι ξεσκόνισαν τα ανθολογία του Δημοτικού και όσο ο χρόνος περνά θα βλέπουμε και θα ακούμε κι άλλα.

Μήπως, όμως πέφτουμε στην παγίδα που μας παρασύρει η γειτόνισσα μας; Προβαίνουμε σε εκρηκτικές δημοσιεύσεις για την επαναμουσειοποίηση ενός Ιερού Ναού! Με λίγα λόγια, αν στις 23 Ιουλίου ο Πρόεδρος των Τούρκων πει mea culpa και επαναφέρει την Αγία Σοφία στο προηγούμενο καθεστώς θα είμαστε νικητές;

Σχεδόν έναν αιώνα πριν την Άλωση τα λειτούργημα έξοδα της Μεγάλης Εκκλησίας ήταν δυσβάσταχτα και το μόνο που γινόταν χωρίς εκπτώσεις ήταν η φωταψία. Τηρουμένων των αναλογιών και λειτουργούντων αρκετών ευμεγεθών ναών στην Ελλάδα, εν μέσω πανδημίας, έχουν όλοι γονατίσει οικονομικά.

Ασφαλώς αυτό προκύπτει από την απουσία η την ανεπίγνωστη παρουσία των χριστιανών στον τόπο της λατρείας του Θεού (καταφανής δήλωση ελλιπούς κατηχήσεως των πιστών και ψύξεως της καρδιάς των πολλών). Αν αύριο, λοιπόν παίρναμε την Πόλη και την «Αγιά Σοφιά» με τί θα την γεμίζαμε; πόσοι θα κοινωνούσαμε, από τί ώρα θα εκκλησιαζόμασταν (τραγική επαλήθευση η part time επίσκεψη των εκδρομέων στο Φανάρι, αφού πρώτα έχουν σπαταλήσει και αυταναλωθεί στα λοιπά καταναλωτικά αξιοθέατα της Πόλης).

Ας σταματήσουμε να είμαστε υποκριτές, της «Αγιά Σοφιάς» οι πόρτες δεν ανοίγουν με κλειδιά. Κάθε Άλωση της Πόλης προοιμιαζώταν από αλωμένους ήδη Πολίτες, πλην εκείνων που έμειναν πίσω να σηκώνουν το ζυγό του κατεχομένου, να ανάβουν με επιμονή τα καντήλια των εγκαταλειμμένων τάφων και των συλημένων Ναών.

Πριν βιαστούμε να φτάσουμε στον στίχο «πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα’ ναι» ας κομπιάσουμε και ας κοιταχτούμε στον καθρέφτη μας και μεταξύ μας κατάματα όταν θα διαβάζουμε το «ήτανε θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει».

Γράφει ο Δ.Ε.