Παύλος Σιδηρόπουλος: Σαν σήμερα γεννήθηκε ο πρίγκιπας της ελληνικής ροκ

pav 1

Στις 27 Ιουλίου 1948 ήρθε στη ζωή ο τραγουδοποιός, στιχουργός και ερμηνευτής Παύλος Σιδηρόπουλος, ο οποίος άφησε το στίγμα του βαθιά χαραγμένο στην ελληνική μουσική σκηνή.

Έζησε μόλις μέχρι την ηλικία των 42 ετών, άφησε όμως πίσω του αξιοσημείωτη μουσική κληρονομιά με αντοχή στον χρόνο και επιρροή στους καλλιτέχνες που ακολούθησαν τα βήματά του.

Ο Παύλος Σιδηρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα μέσα σε εύπορη μεσοαστική οικογένεια ποντιακής καταγωγής, με τη φαμίλια να μετακομίζει ωστόσο στη Θεσσαλονίκη μετά τη γέννηση του Παύλου.

Με τον Παύλο σε ηλικία 6 ετών, η οικογένεια -αφού απέκτησε και την αδερφή του Μελίνα- εγκαθίσταται στην Αθήνα, όπου ολοκλήρωσε ο Σιδηρόπουλος τη βασική εκπαίδευση. Το 1967 περνά στο Μαθηματικό του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, δεν θα ολοκληρώσει ωστόσο τις σπουδές του καθώς οι μουσικές του ανησυχίες τον είχαν ήδη κερδίσει.

Επόμενος σταθμός οι περιπέτειές του στο στράτευμα, με τον Σιδηρόπουλο να μην ολοκληρώνει τη θητεία του: «Την άνοιξη του 1976», θα πει, «με 1,5 μήνα Τρίπολη, 20 μέρες 401 και 4 ηλεκτροσόκ παίρνω το τρελόχαρτο»…

Η σταδιοδρομία στη μουσική
Η σταδιοδρομία του Σιδηρόπουλου στη μουσική ξεκινά από τα φοιτητικά του χρόνια στη Θεσσαλονίκη, όπου συγκατοικεί με τον τραγουδοποιό Βαγγέλη Γερμανό. Εκεί γνωρίζεται με τον μουσικό Παντελή Δεληγιαννίδη, που έπαιζε κιθάρα στους Olympians του Πασχάλη, και σχηματίζουν το ντουέτο Δάμων και Φιντίας.

Το 1970 οι δυο τους κατεβαίνουν στην Αθήνα και ηχογραφούν τον πρώτο τους δίσκο 45 στροφών, με τα τραγούδια «Ξέσπασμα» και «Ο κόσμος τους».

Οι Δάμων και Φιντίας συμμετέχουν επίσης στη ζωντανή ηχογράφηση «Ζωντανοί στο Κύτταρο» (1971) με τα κομμάτια τους «Απογοήτευση» και «Ο Γέρο-Μαθιός». Την επόμενη χρονιά (1972), οι Δάμων και Φιντίας συνεργάζονται με δύο μέλη του συγκροτήματος Μπουρμπούλια, με το νέο ροκ σχήμα να διατηρεί ωστόσο το ίδιο όνομα. Σύντομα θα κυκλοφορήσουν έναν μικρό δίσκο, με τα τραγούδια του άλμπουμ -ανάμεσα στα οποία και «Ο Ντάμης ο ληστής»- να μπολιάζουν ροκ ήχους με δημοτικά και τζαζ ακούσματα και ελληνικό στίχο φυσικά.

Στα χρόνια της μεταπολίτευσης πια, «η ροκ σκηνή δεν έχει νόημα ύπαρξης πλέον γιατί το πολιτικό τραγούδι κυριαρχεί. Οι περισσότεροι μουσικοί ή φεύγουν έξω ή σιωπούν», αναφέρει ο Σιδηρόπουλος για το μουσικό κλίμα της εποχής που έφερε τη συντέλεια στην ελληνική ροκ σκηνή. Ο ίδιος, αφού δούλεψε για κάποιους μήνες στη μικρή βιοτεχνία του πατέρα του και ζούσε πλέον μέσα σε δημιουργική απελπισία, αποδέχεται την πρόταση του Γιάννη Μαρκόπουλου και συνεργάζονται σε 3 δίσκους του συνθέτη («Θεσσαλικός Κύκλος» – 1974, «Ανεξάρτητα» – 1975, «Οροπέδιο» – 1976) από το 1974 έως το 1976.

Στα τέλη του 1977, έχοντας ήδη έτοιμο το υλικό για τον δίσκο «Φλου», ο Σιδηρόπουλος γνωρίζεται με το νέο ροκ συγκρότημα Σπυριδούλα και αποφασίζουν να συνεργαστούν. Τον Μάιο του 1979 κυκλοφορεί ο «Φλου», στον οποίο πολλοί αναγνωρίζουν το καλύτερο άλμπουμ της ελληνικής ροκ σκηνής!

Παρά τη φήμη που απολάμβαναν οι Σπυριδούλα και τις απανωτές τους συναυλίες, η συνεργασία του Παύλου με το συγκρότημα τελειώνει σχετικά απρόοπτα. Ο Σιδηρόπουλος παρατηρεί επ’ αυτού: «Τα παιδιά στη Σπυριδούλα ήθελαν μια πιο μαρξιστική τοποθέτηση. Τα παιδιά θέλανε ένα γκρουπ με συγκεκριμένη πολιτική θέση, πράγμα στο οποίο εγώ δε συμφωνούσα και εκεί βρήκαμε ότι δεν ταιριάζουμε και σταματήσαμε να συνεργαζόμαστε» (συνέντευξη τον Οκτώβριο του 1982).

Το καλοκαίρι του 1979, ο Σιδηρόπουλος δημιουργεί με μια παρέα μουσικών την μπάντα Εταιρεία Καλλιτεχνών, ερμηνεύοντας κλασικό ροκ & ρολ αλλά και δικά τους κομμάτια, τα οποία ωστόσο δεν θα ηχογραφήσουν ποτέ.

Οι καλλιτεχνικές διαφορές των μελών του γκρουπ σύντομα ωστόσο θα αναδυθούν και θα κάνουν το συγκρότημα να διαλυθεί, παρά τις διθυραμβικές κριτικές του μουσικού Τύπου. Ο Σιδηρόπουλος συνεχίζει τις συμμετοχές του βέβαια σε συναυλίες, άλλοτε συνοδευόμενος από τους Sharp Ties και αργότερα από το βραχύβιο σχήμα που δημιούργησε ο «πρίγκιπας», τους Μουρμούρα. Βρισκόμαστε πλέον στις αρχές του 1980 και ο Παύλος αναζητεί και πάλι μουσική αγκαλιά για τα ακούσματά του, αυτή τη φορά έψαχνε ωστόσο κάτι πιο μόνιμο.

Αφού δοκιμάσει μπόλικους μουσικούς, καταλήγει έπειτα από πολύ κόπο και πόνο στην τελική σύνθεση των Απροσάρμοστων το 1982!

Ο δίσκος που κυκλοφορεί τελικά, ο σπουδαίος «Εν Λευκώ», είναι σε δική του μουσική και στίχους! Η λογοκρισία δεν εκτίμησε βέβαια καθόλου τους στίχους, όπως και μερίδα της ελληνικής κοινωνίας.

Παρά τον πρόσκαιρο χωρισμό των Απροσάρμοστων από τον Σιδηρόπουλο, το γκρουπ θα τα ξαναβρεί με τον Παύλο και θα παραμείνουν μαζί του μέχρι το τέλος. Το 1985 οι Παύλος Σιδηρόπουλος + Απροσάρμοστοι ρίχνουν στην αγορά τον δίσκο «Zorba the Freak», που περιέχει ορισμένα από τα πλέον δημοφιλή τραγούδια που έγραψε και ερμήνευσε ποτέ ο «πρίγκιπας», όπως τα «R’n’R’ στο κρεβάτι», «Άντε και καλή τύχη μάγκες», «Μίκη Μάου(ς)», ενώ είναι η πρώτη φορά που ο Παύλος γράφει και τραγουδάει στίχους στα αγγλικά («Clown»).

Με τους Απροσάρμοστους, ο Σιδηρόπουλος θα δώσει αναρίθμητες συναυλίες, ενώ μία από αυτές τον Φλεβάρη του 1989 θα αποτυπωθεί σε δίσκο, το «Χωρίς Μακιγιάζ» (1989), ο οποίος θα αποτελέσει και το τελευταίο εν ζωή άλμπουμ για τον Σιδηρόπουλο…

Ο θάνατος του Παύλου Σιδηρόπουλου

Από το φθινόπωρο του 1979 ξεκινά η περιπέτεια του 31χρονου πλέον Σιδηρόπουλου με την ηρωίνη. Η καλλιτεχνική του πορεία μετρούσε ήδη 9 χρόνια, με τον ίδιο να έχει προλάβει να αφήσει το στίγμα του στα μουσικά πράγματα της Ελλάδας. Παρά τις πολυάριθμες προσπάθειες να «καθαρίσει» και τον δημιουργικό πυρετό που τον είχε χτυπήσει στην τελευταία αυτή περίοδο (προετοίμαζε τον καινούριο του δίσκο, που θα κυκλοφορούσε τελικά μεταθανάτια, το «Άντε και καλή τύχη μάγκες»), ο Σιδηρόπουλος δεν θα τα κατάφερνε: στις 6 Δεκεμβρίου 1990 θα βρεθεί σε σπίτι φίλης σε κώμα και θα αφήσει την τελευταία του πνοή κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο.

Την επόμενη χρονιά, οι Απροσάρμοστοι κυκλοφορούν τον δίσκο «Άντε και καλή τύχη μάγκες», με τα τραγούδια που δεν πρόλαβε να ηχογραφήσει ο Σιδηρόπουλος να τα ερμηνεύουν διάφοροι καλλιτέχνες.

Και βέβαια το 1992 κυκλοφορεί ο δίσκος «Τα μπλουζ του πρίγκηπα», με τις πειραματικές ηχογραφήσεις του Παύλου από το 1979-1981 να παντρεύουν το μπλουζ με το ρεμπέτικο.

Τελευταίος σταθμός στη μεταθανάτια δισκογραφία του ασίγαστου Σιδηρόπουλου θα είναι το 1994, όταν κυκλοφορεί ο διπλός δίσκος «Εν αρχή ην ο λόγος», που περιέχει ζωντανές ηχογραφήσεις, την απαγγελία ενός κειμένου καθώς και μια συνέντευξή του στην ΕΤ2, με τα περισσότερα τραγούδια του άλμπουμ να εκδίδονται για πρώτη φορά…