Οι προεκλογικές δεσμεύσεις συγκεκριμένου υποψήφιου για τις εκλογές του Επιμελητηρίου Εύβοιας φέρνουν στο προσκήνιο σημαντικά ερωτήματα σχετικά με τη συνοχή και την αποτελεσματικότητα της υπάρχουσας διοίκησης του Επιμελητηρίου.
Με επίκεντρο προτάσεις όπως η ενίσχυση της κατάρτισης, η προώθηση συνεργασιών και η παροχή πρόσβασης σε νέα εργαλεία και τεχνολογίες, αναρωτιέται κανείς: αυτά τα ζητήματα δεν θα έπρεπε ήδη να έχουν επιλυθεί ή τουλάχιστον να βρίσκονται σε φάση υλοποίησης από την απερχόμενη διοίκηση;
Ο επικεφαλής του συνδυασμού, που κατείχε τη θέση του προέδρου τα τελευταία τέσσερα χρόνια, είναι άμεσα συνδεδεμένος με την κατεύθυνση που έχει πάρει το Επιμελητήριο.
Επομένως, η δέσμευση ενός υποψηφίου για πρωτοβουλίες που αποτελούν βασικές ανάγκες της τοπικής επιχειρηματικότητας αφήνει ένα ανοιχτό ερώτημα: μήπως αυτές οι δεσμεύσεις λειτουργούν ως έμμεση κριτική στο έργο της μέχρι τώρα διοίκησης;
Αν το Επιμελητήριο έχει μείνει πίσω σε κρίσιμους τομείς όπως η κατάρτιση και η ενίσχυση των επιχειρήσεων, τότε γεννάται ο προβληματισμός για το τι ακριβώς επιτεύχθηκε κατά τη διάρκεια της προηγούμενης θητείας. Από την άλλη πλευρά, αν το έργο της διοίκησης υπήρξε επαρκές, τότε οι εξαγγελίες αυτές μπορεί να φαίνονται περιττές, δημιουργώντας σύγχυση για το μήνυμα που θέλει να περάσει ο συνδυασμός.
Σε κάθε περίπτωση, η δημόσια συζήτηση για τις προτεραιότητες του Επιμελητηρίου πρέπει να εστιάσει όχι μόνο σε νέες προτάσεις, αλλά και σε έναν απολογισμό των προηγούμενων ενεργειών.
Μια εκλογική δέσμευση αποκτά βάρος όταν βασίζεται σε μια ειλικρινή αξιολόγηση του παρελθόντος και όχι απλώς στη διατύπωση νέων στόχων που μπορεί να έπρεπε ήδη να έχουν επιτευχθεί.
