Ζεμπίλης σε Θεοδωρικάκο: Είναι και οι φυλακές Χαλκίδας κύριε Υπουργέ!

Θανάσης Ζεμπίλης Φυλακές Χαλκίδας

Στην Ολομέλεια της Βουλής, κατά τη συζήτηση του Σχεδίου Νόμου του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, με τίτλο «Αναμόρφωση και εκσυγχρονισμός Σωφρονιστικού Κώδικα – Τροποποιήσεις στο ν. 2776/1999», ο Υπουργός κ. Τ. Θεοδωρικάκος αναφέρθηκε στο σχέδιο της κυβέρνησης για την κατασκευή νέων φυλακών σε Κορυδαλλό, Δράμα, Κρήτη και Ιωάννινα. Ο Βουλευτής Ευβοίας Θανάσης Ζεμπίλης, παίρνοντας το λόγο, απευθύνθηκε στον Υπουργό, ζητώντας να συμπεριληφθεί στο project και το κατάστημα Χαλκίδας. Ειδικότερα ανέφερε:

«Ακούσαμε τον κ. Υπουργό, που αναφέρθηκε στη σημαντική προσπάθεια της κυβέρνησης για την ανέγερση νέων φυλακών σε Κορυδαλλό, Δράμα, Κρήτη και Ιωάννινα. Θα μου επιτρέψετε να συμπεριλάβω και το κατάστημα της Χαλκίδας. Σύμφωνα με το νέο χάρτη των φυλακών της χώρας, το κατάστημα κράτησης Χαλκίδας προβλέπεται να φιλοξενεί κρατουμένους για οικονομικά εγκλήματα. Και είναι πολύ σημαντικό να επισπευστεί το project της μετεγκατάστασης των φυλακών Χαλκίδας και να εγκριθεί η χρηματοδότησή του από την Διυπουργική Επιτροπή Έργων ΣΔΙΤ, ώστε να κατασκευαστεί ένα σύγχρονο κατάστημα, με υποδομές και εγκαταστάσεις, που εναρμονίζονται πλήρως με τα διεθνή πρότυπα.

Αρκεί να πούμε ότι σήμερα οι φυλακές στεγάζονται σε ένα παλιό κτίριο, πρώην στρατόπεδο, που δεν πληροί ούτε τις στοιχειώδεις απαιτούμενες προδιαγραφές, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του προσωπικού του. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε ένα θάλαμο στρατοπέδου 40 τ.μ. μπορούν να φιλοξενούνται 20 κρατούμενοι, οι οποίοι μάλιστα κρεμούν πανιά στις κουκέτες τους, για να εξασφαλίσουν μια στοιχειώδη ιδιωτικότητα. Άλλωστε, όπως λέει και ο Φουκώ: «το στρατόπεδο είναι το διάγραμμα μιας εξουσίας, που ασκείται χάρη σε μια γενική ορατότητα». Επίσης, δεν υπάρχει οργανωμένος χώρος σίτισης, αλλά ούτε και ο απαιτούμενος χώρος για να κινηθούν οι κρατούμενοι, όπως, ελάχιστος είναι και ο χώρος προαυλισμού και, όπως, λέγεται, ”ο άνθρωπος που δεν κινείται είναι ο νεκρός άνθρωπος”.

Τέλος, δεν υπάρχει ο απαιτούμενος χώρος για τη λειτουργία σχολείου δεύτερης ευκαιρίας, με αποτέλεσμα να χάνουν το σχολείο τους και όσοι μετάγονται εκεί και βέβαια, όπως λέει ο Ουγκώ: «εκεί που ανοίγει ένα σχολείο κλείνει μια φυλακή». Είναι, συνεπώς, επιβεβλημένο να επιταχυνθεί το σχέδιο για την μετεγκατάσταση των φυλακών Χαλκίδας, εκτός αστικού ιστού.

Προηγουμένως, ο Θανάσης Ζεμπίλης σχολιάζοντας τη σωφρονιστική πολιτική της χώρας υπογράμμισε ότι:

«Η σωφρονιστική πολιτική στη χώρα μας διαχρονικά θεωρούνταν μια πολυτέλεια, κάτι ξένο και απόμακρο προς την κοινωνία. Και η κατάσταση αυτή επιδεινώθηκε στα χρόνια της κρίσης, με την υποστελέχωση των καταστημάτων και την απαξίωση των υποδομών. Κορυφαίο ζήτημα στη προσπάθεια διαφύλαξης και προστασίας των δικαιωμάτων των κρατουμένων με βάση τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές αποτελεί ο σωφρονιστικός υπερπληθυσμός, που οδηγεί σε περιστατικά εντάσεων και βίας μεταξύ κρατουμένων και υποβαθμίζει την ποιότητα διαβίωσης. Ο υπερπληθυσμός είναι και η συχνότερη περίπτωση καταδίκης της χώρας μας για παραβίαση του Άρθρου 3 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης, για απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση στις φυλακές. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τα 47 μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης, σε επίπεδο καταδικαστικών αποφάσεων, η Ελλάδα έκανε παρέα με κράτη, όπως η Ρωσία, η Ρουμανία, η Τουρκία, η Ουγγαρία και η Ουκρανία. Και αυτό είναι κάτι που μας αδικεί, διότι η Ελλάδα είναι ένα ευνομούμενο κράτος, μια χώρα δημοκρατίας και ασφάλειας δικαίου. Είναι πολύ σημαντικό, συνεπώς, ότι με το άρθρο 8 του παρόντος θεσπίζεται το Εθνικό Ένδικο Μέσο για την προβολή αιτιάσεων για τις συνθήκες κράτησης και την καταβολή αποζημίωσης. Η δυνατότητα προσφυγής των κρατουμένων θα επιτρέψει τον επαναπατρισμό και τον φιλικό διακανονισμό των υποθέσεων που εκκρεμούν στο Στρασβούργο, ώστε να μην έχουμε τις αποφάσεις του Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου εναντίον μας, αλλά ούτε και τις μεγάλες αποζημιώσεις που εκδικάζει το δικαστήριο αυτό. Υπενθυμίζω ότι κάτι αντίστοιχο είχε γίνει και με τις υποθέσεις για τη μεγάλη διάρκεια των δικών, όπου εκκρεμούσαν 750 υποθέσεις εναντίον της Ελλάδας στο Στρασβούργο και μετά την ψήφιση ανάλογων ένδικων βοηθημάτων έμειναν μόλις 30. Με το τρόπο αυτό η χώρας μας θα φαίνεται ότι τηρεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις. Παραμένει, βέβαια το δομικό και συστημικό πρόβλημα, η επίλυση του οποίου προϋποθέτει τον εκσυγχρονισμό των συνθηκών κράτησης. Προς την κατεύθυνση αυτή κατατείνουν και οι διατάξεις του παρόντος, για τον διαχωρισμό των σωφρονιστικών καταστημάτων, ανάλογα με το είδος και την βαρύτητα των αδικημάτων, προκειμένου να επιτελούνται οι σκοποί του σωφρονισμού».