Το eviathema.gr δεν μπορούσε να λείψει από ένα τέτοιο ιστορικό έθιμο το οποίο πραγματοποιείτε κάθε χρόνο.
Ο Δημοσιογράφος Σωτήρης Μπαρσάκης, ακολούθησε σε όλη την διαδρομή της την εικόνα του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου κατά την μεταφορά της από τα Κατούνια στα Ψαχνά.
Φέτος τα άτομα ήταν λίγα σε σχέση με άλλες χρονιές, όμως υπάρχουν κάποιοι ακούραστοι οδοιπόροι – προσκυνητές που δεν την αφήνουν ποτέ.
Την εικόνα ακολουθούσαν επίσης ο Δήμαρχος Γιώργος Ψαθάς, ο πρόεδρος του τκ Ψαχνών Μιχάλης Καλαβρής, ο αντιδήμαρχος Δημήτρης Γιαννούτσος, ο αντιδήμαρχος Παναγιώτης Ματράκας, συνοδία δύο αυτοκινήτων του Δήμου όπου προσφέραν στον κόσμο, φαγητό και νερό.
Αυτή η επίμονη συμμετοχή κάθε χρόνο συμβαίνει λόγο της ιστορίας του θαύματος παρακάτω:
“Έχουν περάσει πολλά χρόνια από την εποχή, όπου τα Ψαχνά και ο εύφορος κάμπος της Μεσσαπίας είχε χτυπηθεί από μεγάλο, πολυπληθές και αδηφάγο σμήνος ακρίδων. Ήταν το 1930-35, περίοδος μετάβασης από τον Χειμώνα στην Άνοιξη, όπου οι γεωργοί των Ψαχνών και των γύρω περιοχών είχαν σπείρει τα χωράφια τους και οι καρποί μόλις είχαν βλαστήσει. Εκείνη την εποχή, η καλλιέργεια των χωραφιών απαιτούσε πολύ χρόνο και κόπο, καθώς γινόταν με τα ζώα και μέσω πολύωρης χειρονακτικής εργασίας.
Αναμένοντας λοιπόν, την ανάπτυξη των βλαστών κατά τις πρώτες ημέρες της Άνοιξης, ήρθαν οι ακρίδες, οι οποίες βρήκαν τρυφερούς του βλαστούς των καρπών και κατέστρεφαν με γρήγορους ρυθμούς την παραγωγή.
Οι γεωργοί βρέθηκαν σε απόγνωση. Δεν είχε αναπτυχθεί ακόμη, η επιστήμη της Γεωπονίας, ώστε να δώσει λύση σε αυτό το πρόβλημα και μόνη ελπίδα ήταν, η προσευχή. Οι προσευχές του κόσμου δεν εύρισκαν ανταπόκριση, με αποτέλεσμα και οι ακρίδες να συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο.
Οι κάτοικοι των Ψαχνών και των γύρω περιοχών βρίσκονταν σε απόγνωση, καθώς σκέπτονταν τον δύσκολο Χειμώνα που θα ερχόταν και δεν θα είχαν τα απαραίτητα εφόδια.
Τότε, σκέφτηκαν ότι η μόνη τους λύση ήταν η Θαυματουργή Εικόνα του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου από τα Κατούνια και ο ιερέας της Αγίας Σοφίας, ο Παπαποστόλης, ο οποίος «έλεγαν», ότι συνομιλούσε με το Άγιο και «ό,τι του ζητούσε, το έκανε».
Έτσι λοιπόν, πήραν την απόφαση να πάνε στον Παπαποστόλη για να του ζητήσουν να μεταφέρουν την Ιερή και Θαυματουργή εικόνα του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου από τα Κατούνια στα Ψαχνά. Ο δρόμος για την Αγία Σοφία και τα Κατούνια ήταν δύσκολος, σκληροτράχηλος, στενός, περνούσαν από ρεματιές, φαράγγια και πολλές φορές ήταν δύσκολο το διάβα τους ακόμη, και με τα μουλάρια ή τα γαϊδούρια που έπαιρναν μαζί τους. Απαιτούσε πολύωρη πεζοπορία, ορειβασία και μεγάλη δύναμη για να ανταπεξέλθουν στις δυσκολίες των βουνών αλλά και του καιρού (χιόνια, βροχή).
Η ευλάβεια του κόσμου, η προσευχή υπέρ των ψυχών τους και η τιμή προς το πρόσωπο του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, ήταν αυτή που έδινε δύναμη και παρότρυνε πάρα πολλούς χριστιανούς να πάνε και να μεταφέρουν με την συνοδεία του ιερέα Παπαποστόλη, την Θαυματουργή Εικόνα στα Ψαχνά.
Πρέπει να είχε αρχίσει η Σαρακοστή όταν μετέφεραν με τα πόδια και αγκαλιά την Εικόνα του Αγίου στα Ψαχνά. Πλήθος πιστών, ιερέων από όλες τις ενορίες των γύρω περιοχών, είχαν συγκεντρωθεί στην περιοχή “Κόμμα” για να υποδεχθούν και να προσκυνήσουν, με μεγάλη ευλάβεια και αγάπη την Ιερή και Θαυματουργή εικόνα του Αϊ Γιάννη.
Ο ιερέας Παπακούρνης παρέλαβε από τον ιερέα Παπαποστόλη την εικόνα και συνοδεία των ιεροψαλτών και πλήθος πιστών με δάκρυα στα μάτια έψελναν το απολυτίκιο του Αγίου κατά την διάρκεια της λιτανείας στο χωριό που ακολούθησε.
Ήχος β,: «Μνήμη δικαίου μετ΄ εγκωμίων, σοί δε αρκέσει η μαρτυρία του Κυρίου, Πρόδρομε, ανεδείχθης γαρ όντως και προφητών σεβασμιώτερος, ότι και εν ρείθροις βαπτίσαι κατηξιώθεις τον κηρυττόμενον. Όθεν της αληθείας υπεραθλήσας, χαίρων ευηγγελίσω και τοις εν άδη Θεόν φανερωθέντα εν σαρκί, τον αίροντα την αμαρτίαν του κόσμου, και παρέχοντα ημίν το μέγα έλεος.»-
Σε μια στιγμή, κατά την διάρκεια της λιτανείας, ο Παπακούρνης φώναξε: « Βόγκα το Αϊ Γιάννη μου, Αϊ Γιάννη μου βόγκα το. Διώχτες στα άγρια κλαδιά και στα άγρια βουνά».
Τότε τον διέκοψε το Παπαποστόλης και του είπε: « όχι στα άγρια βουνά! Εκεί κατοικώ εγώ και συγχωριανοί μου. Στις άγριες θάλασσες διώξτες» Τότε απάντησε ο Παπακούρνης: «ναι, διώξτες στα άγρια κλαδιά και στις άγριες θάλασσες». Ως εκ θαύματος σηκώθηκε το σμήνος των ακρίδων από το κάμπο της Μεσσαπίας και σαν «μαύρο πανί» κατευθύνθηκε στην θάλασσα του Ευβοϊκού Κόλπου. Το θαύμα αυτό που πραγματοποιήθηκε, έσωσε τις καλλιέργειες των γεωργών και γράφτηκε στην καρδιά και στην μνήμη τους, ώστε κάθε χρόνο να μην ξεχνούν τον Άγιο και να τον μεταφέρουν στα Ψαχνά να τους ευλογεί.”
