O Λεκτικός Μέσα από τις Μνήμες των Ανθρώπων που τον Έζησαν

Μια αναδρομή στη ζωή και το έργο του πιο αληθινού Έλληνα ράπερ.

Η ζωή κάποιων ανθρώπων μοιάζει να έχει βγει από ταινία. Η ιστορία τους είναι τόσο πλήρης και γρήγορη, που θα μπορούσε ίσως να στηρίξει μια ολόκληρη τριλογία. Ένας από αυτούς ήταν και ο Ανδρέας Μαρνέζος ή αλλιώς Λεκτικός Επεξεργαστής. Ένας από τους πρωτοπόρους του εγχώριου hip hop, αλλά και του τατουάζ, που έζησε γρήγορα και έφυγε νέος, έχοντας προλάβει να κάνει λάθη, να τα μετανιώσει, να πέσει, να σηκωθεί και τελικά να στηρίξει μια ολόκληρη γενιά από καλλιτέχνες. Γεννήθηκε το 1970 στους Αμπελόκηπους, όπου έμεινε για έξι χρόνια με τη γιαγιά του, προτού μετακομίσει με την οικογένειά του στο Σικάγο. Εκεί τελείωσε το Δημοτικό και στη συνέχεια επέστρεψε στην Αθήνα, έβγαλε την Α΄ Γυμνασίου, όμως τελικά τον κέρδισε ο δρόμος.

«Ήρθα στην Ελλάδα αμερικανάκι, το ’82. Δεν μπορούσα να εγκλιματιστώ με τίποτα, πέντε φορές έμεινα στην Α΄ Γυμνασίου. Χωρίσανε και οι γονείς μου και βρέθηκα σ’ ένα δωμάτιο να κοιτάω τους τοίχους – έμενα με μια γιαγιά τότε. Απέκτησα την πρώτη μου κοινωνική λειτουργό στα 15 – είχα ήδη 24 δικαστήρια για ξυλοδαρμούς», δήλωνε πριν από χρόνια σε συνέντευξή του στη Δέσποινα Τριβόλη για το περιοδικό HOMME. Αφού εργάστηκε στον τομέα της ασφάλειας προσώπων σε Αγγλία, Βέλγιο και Ολλανδία και συμμετείχε σε αγώνες πολεμικών τεχνών -μία από τις μεγάλες του αγάπες-, ο Λεκτικός γύρισε ξανά στην Αθήνα. Με τα λεφτά που είχε πάρει από την ασφαλιστική εταιρεία μετά τον τραυματισμό του σε περιστατικό με πυροβολισμούς, ξεκίνησε τη δική του δουλειά: Το Barcode Tattoo. Η συνέχεια είναι λίγο-πολύ γνωστή στους φίλους των τατουάζ και του hip hop. Ο ιδιαίτερος αυτός καλλιτέχνης μετατράπηκε σε επιτυχημένο επιχειρηματία και celebrity. Μέχρι και σήμερα παραμένει ένας από τους πιο αληθινούς ράπερ που έπιασαν μικρόφωνο και τραγούδησαν για τα βιώματά τους.

«Εκείνη την εποχή στη Νέα Υόρκη μεσουρανούσε ο 50 Cent με την G-Unit και ο DMX με τους Ruff Riders. Ο Λεκτικός ήταν ό,τι πιο κοντινό στους παραπάνω, για τα εγχώρια δεδομένα. Δεν τον γνώρισα ποτέ προσωπικά, αλλά μου έδινε την εντύπωση πως είχε το gangsta mentality. Θα ζούσε και θα πέθαινε με αυτό το image, ασχέτως αν γινόταν αποδεκτός. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την μέρα που ο κολλητός μου στην Ε΄ Δημοτικού έσκασε με καδένα Λ.Ε.. Ποιος άλλος ράπερ στην Ελλάδα του 2003 θα είχε το θάρρος να κυκλοφορήσει μενταγιόν με το όνομα του; Καλώς ή κακώς, νομίζω πως τότε δεν είχε την απήχηση και την αναγνώριση που έχουν σήμερα οι Έλληνες τράπερ/gangsta ράπερ, αλλά τουλάχιστον υπάρχει ένα σημείο αναφοράς για τις νεότερες γενιές, όταν κοιτάζουν στο παρελθόν. Ένα μέτρο σύγκρισης, που ίσως θυμίζει ότι κάποιοι δεν έζησαν τον δρόμο μόνο στα λόγια. Ελπίζω κάποια μέρα ο γιος του να πάρει απ’ την ελληνική σκηνή αυτό που δικαιούνταν ο πατέρας του. Το κοινό είναι σίγουρα πολύ πιο έτοιμο τώρα», μου είπε σε μια κουβέντα που είχαμε ο Ανδρέας Περικλής Μεταξάς – κατά την ταπεινή μου άποψη, ένας από τους πιο σοβαρούς ερευνητές του εγχώριου hip hop.

Ο γιος του, ο Ηρακλής, συνεχίζει την πορεία του πατέρα του σε όλους τους τομείς. Μόλις στα 19 του χρόνια τρέχει την επιχείρηση που ξεκίνησε ο Λεκτικός, το Barcode Tattoo, ενώ ραπάρει με το όνομα Rack. Η φωνή, αλλά και το παρουσιαστικό του θυμίζουν σε τρομακτικό βαθμό τον πατέρα του. Τον συνάντησα ένα δευτεριάτικο απόγευμα στο ιστορικό tattoo studio. Ψηλός, γυμνασμένος, ευγενικός, αλλά με βλέμμα που προειδοποιεί «Αν μου κάνεις μαλακία, την έβαψες». Παρότι δουλεύει στον χώρο των τατουάζ, στο σώμα του έχει μόλις ένα: Το πράσινο αστεράκι που του είχε χτυπήσει ο πατέρας του, όταν ήταν πιτσιρίκι. «Ο πατέρας μου δεν άφησε χρήματα πίσω, αλλά μια δουλειά την οποία συνεχίζουμε», μου λέει με υπερηφάνεια. Εκτός του επιβλητικού παρουσιαστικού, ο Ηρακλής έχει πάρει από τον Λεκτικό και την αγάπη του για τον Θεό, τον οποίο αναφέρει συχνά στην κουβέντα. «Ήταν πολύ καλός πατέρας, σαν δάσκαλος. Ένα σχολείο. Μεγάλωσα σαν Σπαρτιάτης και πιστεύω ότι αυτός είναι ο σωστός τρόπος να μεγαλώνουν τα παιδιά, για να μην γίνονται βάρος σε κανέναν, να είναι δίκαιοι και σωστοί άνθρωποι. Κάθε μέρα μου έδινε μαθήματα που σήμερα τα καταλαβαίνω. Ξέρεις, πράγματα που τα πιάνεις όταν μένεις μόνος σου στη ζωή. Αυτός μου έδωσε τα πάντα, από το ψωμί που τρώω μέχρι την αγάπη για τη γυμναστική, τη σκοποβολή και την πυγμαχία».

Με λίγα λόγια, συνεχίζει όλες τις αγάπες του πατέρα του, ο οποίος ήταν επαγγελματίας μαχητής και αθλητής της σκοποβολής με διεθνείς διακρίσεις. Η συζήτηση με τον Ηρακλή περνάει γρήγορα στο rap. Τον ρωτάω γιατί θεωρεί πως ο πατέρας του θεωρείται τόσο σημαντικός σήμερα. «Όταν κάνεις κάτι με αγάπη, μόνο καλό μπορείς να φέρεις και γι’ αυτό τον αγαπάει ο κόσμος. Ο Λεκτικός, με τον τρόπο του, έβγαζε καλοσύνη, έδινε μαθήματα και δεν ήθελε να κερδίσει κάτι από αυτόν που τον άκουγε». Μια ματιά στα σχόλια κάτω από τα περισσότερα κομμάτια του στο YouTube είναι ικανή να επιβεβαιώσει τα λεγόμενα του Rack. Ιδρύοντας το BCC Crew και τη δική του δισκογραφική βοήθησε πολλούς ράπερ, όπως οι Τάκι Τσαν, Εισβολέας, Phyrosun, Zeraw, RG, Θύτης, Instict, Don. G, Nevro, Johny boy και G-Bani. «Ήταν πάντα δίκαιος και ξεκάθαρος με τα άτομα που συνεργαζόταν», μου αναφέρει, «είχε βάλει πολλά χρήματα στη μουσική και προσπαθούσε να τα πάρει πίσω χωρίς να εκμεταλλευτεί κανέναν».

Περισσότερα