Με αφορμή την επιστροφή του στην δισκογραφία μετά από 9 χρόνια σιωπής, τα 30 χρόνια ραδιοφώνου, αλλά και την απρόσμενη διακοπή της συνεργασίας του, τον περασμένο Αύγουστο με τον Atlantis 105,2 συναντήσαμε τον Αλέξανδρο Μολφέση με σκοπό να μιλήσουμε για την μουσική, το ραδιόφωνο και τα καινούρια σχέδια του.
Συνέντευξη στον Κωνσταντίνο Χριστοδούλου.
Αλέξανδρε, εξαφανίστηκες απ΄την δισκογραφία από το 2010 και ξαφνικά επανέρχεσαι με 3 νέες δισκογραφικές δουλειές! Πώς προέκυψε αυτό?
Άλλοι ζουν πιο στρωτές δουλειές κι άλλοι κάνουν κύκλους. Εγώ ανήκω στους δεύτερους.
Από το 2006 ως το 2010 έκανα 4 δίσκους. Μετά έπεσα στις μεταφράσεις και τους υποτιτλισμούς όπως ξέρεις, και τώρα επανήλθα.
Και αν πάμε πιο πριν, οι προηγούμενες δισκογραφικές δουλειές σου ήταν το 1983 και 1985 αντίστοιχα, σωστά?
Ναι. Και μετά ασχολήθηκα με το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και άλλα συναφή.
Είναι οι κύκλοι που σου έλεγα.
Σε μια παλιότερη συνέντευξη σου, σε είχαν χαρακτηρίσει «Πολυπράγμoνα».
Δεν ξέρουν πολλοί ότι ασχολείσαι με τόσα πολλά: Ραδιόφωνο, τηλεόραση, μεταφράσεις, υποτιτλισμούς, σύνθεση, στιχουργία, τραγούδι, εκφωνήσεις, παίζεις τόσο όργανα, υπήρξες διευθυντής προγράμματος στον Ατλαντίς FM, και γενικός διευθυντής στον
Cool FM παλιότερα…η λίστα είναι μεγάλη. Κατ΄ αρχήν είσαι μουσικός, σωστά?
Ναι.
Μίλησε μας για όλα αυτά. Βαλ’τα μας σε μια σειρά.
Ξεκίνησα από την μουσική. Συγκροτήματα, σύνθεση, τραγούδι κλπ.
Έκανα την πρώτη μου, ραδιοφωνική εκπομπή στην ΕΡΤ το 1983.
Ακολούθησε η δισκογραφία κι οι ζωντανές εμφανίσεις έως το 1986.
Έγραψα μουσική για το θέατρο, παιδικά μιούζικαλ… Ναι έκανα πολλά από λίγο.
Στη συνέχεια επέστρεψα στο ραδιόφωνο με την «Ελεύθερη Ραδιοφωνία» το 1989.
TOP FM, ANT1 FM, ΗΧΩ FM, ΤΖΕΡΟΝΙΜΟ ΓΚΡΟΥΒΙ, COOL FM, CAPITAL,
ενώ παράλληλα ήμουν και στην τηλεόραση του ΑΝΤ1 (1989 – 1996) ως εκφωνητής
του σταθμού και αφηγητής στον Τροχό της Τύχης για μια 7ετία.
Συνεργάστηκα στον Πρωινό Καφέ ως μουσικός επιμελητής.
Παράλληλα είχα αναλάβει και τα διαφημιστικά της Telemarketing.
Και μετά σε χάσαμε…
Έκανα μια επαγγελματική στροφή στον επιχειρηματικό χώρο για αρκετά χρόνια.
Όμως το 2006 επανήλθα στη δισκογραφία και τις ζωντανές εμφανίσεις
και το 2011 αποφάσισα να επιστρέψω στο ραδιόφωνο. Το διαδικτυακό.
Έφτιαξα 2 ιντερνετικούς σταθμούς και ανέλαβα το πρόγραμμα ενός τρίτου.
Το 2018 επανήλθα στα FM, αλλά αποφάσισα να διακόψω.
Κάπως έτσι ήρθε η σκέψη να επανέλθω στην δισκογραφία. Κάποια πράγματα ωρίμασαν με τον καιρό κι είπα να τα ολοκληρώσω και να τα κυκλοφορήσω.
Μίλησε μου για αυτές τις νέες δισκογραφικές δουλειές.
Κατ’ αρχήν γιατί 3 μαζί?
Είναι τρία τελείως διαφορετικά προτζεκτ.
Το ένα, που μάλιστα θα είναι διπλός δίσκος, είναι μια επιλογή από τραγούδια που έγραψα μέσα στα χρόνια (απ΄τα 70ς μέχρι σήμερα) και έμειναν αδισκογράφητα.
Η ποσότητα των τραγουδιών ήταν τεράστια και έπρεπε να καταλήξω σε καμιά 30ρια
που όμως να συνιστούν ένα ενιαίο θέμα ή μάλλον να έχουν έναν κοινό κορμό.
Τίτλος?
Δεν είναι ακόμα ανακοινώσιμος διότι απλούστατα δεν έχω καταλήξει.
Ο τίτλος της 2ης δουλειά όμως, είναι “Second Hand 2”. Είναι συνέχεια του “Second Hand” που έκανα το 2009 και περιέχει διασκευές ξένων και ελληνικών τραγουδιών αλλά με ελληνικό στίχο.
Μπορώ να σου δώσω όμως κάποιες πληροφορίες. Θα περιέχει δύο ακυκλοφόρητα κομμάτια του Κώστα Τουρνά, Καπνίση, Δανίκα, Κηλαϊδόνη, Σαββόπουλο, Χατζή, αλλά και διασκευές David Bowie, Divine Comedy, Morricone, Paul Williams κ.α. Συμμετέχει η Ειρήνη Τσίγκα, η Κορίνα Μουστάκα, οι Next Gen, ο Χρήστος Ζορμπάς, ο Βασίλης Κόττος, ο Μωυσής Ασέρ και ο φίλος μου, Θόδωρος Αναστασίου ο άνθρωπος που μου έμαθε τις μπόσα-νόβες. Και οι δυο δίσκοι θα κυκλοφορήσουν από την εταιρία “Καθρέφτης”
Και ο τρίτος δίσκος?
Αυτός προέκυψε από το πουθενά. Μια δισκογραφική που ασχολείται με 70ς-80ς ελληνική ποπ-ροκ, μου ζήτησε να κυκλοφορήσουμε τα τραγούδια που έκανα με το συγκρότημα ΑΣΤΑΡΤΗ το 1981, πριν ακόμα ασχοληθώ επαγγελματικά με τη μουσική.
Ο συγκεκριμένος δίσκος θα κυκλοφορήσει σε βινύλιο.
Δεν σε προλαβαίνω πια!
Και βρίσκεται ήδη σε φάση σχεδιασμού κι ένας τέταρτος, ένα “best of” που θα κυκλοφορήσει το 2021 που κλείνω 40 χρόνια στη μουσική.
Είσαι απίστευτος! Έχουμε λοιπόν να περιμένουμε πολλά από σένα.
Μου κάνει εντύπωση βέβαια, που παρά την απίστευτη δημιουργικότητα σου έχεις επιλέξει να μένεις μακριά από τα “φώτα της δημοσιότητας”, τα “εμπορικά” κυκλώματα και την “πλατειά αναγνώριση”.
Ναι. Είναι επιλογή μου.
Ας πάμε λίγο στο ραδιόφωνο. Κλείνεις 30 χρόνια φέτος από την πρώτη σου εκπομπή στον TOP FM τον Μάιο του 1989.
Δημιούργησε ιδιαίτερη αίσθηση στα ραδιοφωνικά πράγματα η ανάληψη
εκ μέρους σου, της διεύθυνσης και του σχεδιασμού του προγράμματος στον Atlantis 105,2 την περασμένη άνοιξη. Είχαμε χρόνια να ακούσουμε τη φωνή σου στα FM κι έναν μουσικό σταθμό να παίζει όλο το εύρος της ποπ & ροκ μουσικής με φαντασία, γούστο και μακριά από τα κλισέ. Αυτό πώς προέκυψε?
Ήταν ένα πρότζεκτ που δούλεψα ειδικά για τον Ατλαντίς. Ο κεντρικός άξονας ήταν
το Ροκ σε όλες του τις εκφάνσεις και τις εποχές από τον Buddy Holly μέχρι τους
Arctic Monkeys με ανοίγματα στην ποιοτική ποπ, την σόουλ, το φανκ, το hard-rock,
την σύγχρονη ποπ ψυχεδέλεια, το alternative, την indie, μέχρι το progressive την post την μπαρόκ-ποπ και την electropop με ένα επιπλέον βρετανικό εσάνς.
Σε συνδυασμό με ενημέρωση, επικαιρότητα, ποιότητα λόγου αλλά και ψυχαγωγία. Προσπαθήσαμε να επαναφέρουμε την φαντασία την ελευθερία, την συμφιλίωση και κυρίως την χαρά στο μουσικό ραδιόφωνο.
Η αλήθεια είναι ότι εντυπωσιάστηκα. Μεγάλη ποικιλία καινούριου αλλά και κλάσικ ρεπερτορίου. Και βέβαια η πρωινή σου εκπομπή που ήταν «υπερπαραγωγή».
Χαχα, αυτό μου το έλεγαν κι οι ιδιοκτήτες του Ατλαντίς, που τους άρεσε πολύ
το πρωινό σόου. Και για να προλάβουμε τους «καλοθελητές»
να πω εδώ, ότι με τον Μιχάλη Χάνδακα είχαμε άψογη συνεργασία, και συνεχίζουμε
να έχουμε φιλική επαφή παρά την αποχώρηση μου.
Γενικότερα έκανα μια μεγάλη προσπάθεια για να φτιάξω κάτι που έλειπε
από το ελληνικό ραδιόφωνο και μάλιστα χωρίς πολλά μέσα.
Ένα διαφορετικό ροκ κόνσεπτ. Μόνο έτσι θα κάναμε τη διαφορά.
Ψηφιστήκαμε – απ΄τον 2ο μήνα – ως ο αθηναϊκός ροκ σταθμός με την μεγαλύτερη ποικιλία ρεπερτορίου. Και βέβαια παίξαμε και νέες κυκλοφορίες, πρωτιές, κλπ.
Ξέρεις, πάντα με ενδιαφέρει το σήμερα της μουσικής. Κι όχι μόνο της μουσικής.
Αλίμονο αν μένει κανείς προσκολλημένος στο χθες. Δεν θα προχωρούσε τίποτα.
Προσπάθησα να ορίσω και να σχεδιάσω την νέα προσωπικότητα του σταθμού,
να δώσω τον αέρα μιας φρέσκιας ματιάς στα πράγματα.
Κι όχι μόνο στη μουσική. Αλλά και στον λόγο, την ροή, τον ρυθμό, την επικοινωνία.
Έκανες εξαιρετική δουλειά. Και δεν είναι μόνο η δική μου γνώμη. Άκουγα τα σχόλια των ακροατών αλλά και ανθρώπων του χώρου. Νοιώθαμε ότι ένα καινούριο ραδιόφωνο ήρθε να πάρει μια ιδιαίτερη θέση στα ερτζιανά. Ένα ραδιόφωνο που ταυτόχρονα με το σύγχρονο ύφος του (κι αναφέρομαι κυρίως στην εκπομπή σου) επανέφερε και τον χαμένο ρομαντισμό, μέσα από την ζωντανή επικοινωνία με τους ακροατές. Γιατί αυτή η πολλά υποσχόμενη συνεργασία σταμάτησε τον περασμένο Αύγουστο?
Ήταν προσωπική μου απόφαση, δεν ευθύνεται κάποιος άλλος.
Η αρχική μου σύμβαση, άλλωστε ήταν ορισμένου χρόνου και έργου.
Ο σταθμός ερχόταν από μια 2ετή ενοικίαση σε ξένη εταιρία.
Κλήθηκα να σχεδιάσω ένα νέο προφίλ, ένα νέο πρόγραμμα, να το στήσω να το τρέξω,
να φτιάξω τον ήχο, το ύφος, το νέο προφίλ, κλπ.,
Και παράλληλα ανέλαβα την καθημερινή prime-time ζώνη 10.00 – 13-00
από τον Μάιο έως και τον Ιούλιο. Αλλά στην πορεία κάποια πράγματα δεν μπορούσαν να προχωρήσουν όπως τα είχα σχεδιάσει.
Οι προϋποθέσεις κι οι προοπτικές έπαψαν να είναι αυτές που έπρεπε
ή που θα ήθελα. Κι ήταν κρίμα γιατί είχαμε φτάσει πολύ κοντά στο στόχο.
Η εκπομπή σου, το “Make My Day” ήταν πραγματική όαση στο πρωινό ραδιόφωνο. Υπάρχει πιθανότητα να επιστρέψεις?
Γιατί όχι? Ποτέ δεν ξέρει κανείς. Αν κάποιες συνθήκες αλλάξουν θα το έκανα με χαρά. Θα ήθελα πάντως με την ευκαιρία να αναφέρω και να ευχαριστήσω τους συνεργάτες του σόου, την Κορίνα Μουστάκα (Δημοσιογραφική επιμέλεια), τον Στέφανο Λεμονίδη (Αθλητικό ρεπορτάζ) τον Κώστα Χριστοδούλου (Μουσικά νέα της ημέρας)
τον Γιάννη Σάντολη (Φόρμουλα 1 – Μπάσκετ) & Μαρία και Νάγια Σαρρή (Καιρός, κίνηση, οικονομικά νέα, κλπ)
Ξέρω πως ακούς πολύ βρετανικό κι ευρωπαϊκό ραδιόφωνο. Είναι διαφορετικά τα πράγματα στο εξωτερικό? Είναι άλλο το επίπεδο? Ο κόσμος εκεί ενδιαφέρεται περισσότερο για το ραδιόφωνο απ’ όσο στην Ελλάδα?
Ακούω λίγο από πολλούς σταθμούς. Ξένους κι ελληνικούς.
Θέλω να είμαι updated ανά πάσα στιγμή.
Ναι, είναι αρκετά διαφορετικά, λόγω της μουσικής παιδείας και κουλτούρας
που υπάρχει σε αρκετές χώρες. Ειδικά στην Βρετανία, τη Γαλλία τις ΗΠΑ,
το ραδιόφωνο είναι απόλαυση. Και από άλλες χώρες έχω ακούσει ωραία πράγματα.
Όμως, όπως σου έλεγα και πριν, Ραδιόφωνο δεν είναι μόνο τα τραγούδια…
Είναι κι ο λόγος, η ροή, η γλώσσα, η φαντασία, η γνώση… ο τόνος της φωνής.
Το ταλέντο. Η προσωπικότητα. Η τεχνική!
Είναι πολλά. Είναι μια επιστήμη. Θέλει σπουδή. Προετοιμασία.
Και εδώ στην Ελλάδα υστερούμε πάρα πολύ σε όλα αυτά.
Δεν μιλάμε καν σωστά τη γλώσσα μας.
Και το χειρότερο είναι ότι δεν βλέπω βελτίωση.
Τόσες σχολές ραδιοφώνου, δημοσιογραφίας… κι ακόμα δεν έγινε τίποτα.
Από τους υπάρχοντες ραδιοφωνικούς παραγωγούς ποιους εκτιμάς?
Ποια είναι η γνώμη σου για το σύγχρονο ελληνικό ραδιόφωνο?
Υπάρχουν καλοί ραδιοφωνικοί παραγωγοί – βασικά καλές φωνές, που κάποιες
έχουν και καλό λόγο. Ακούω εδώ και κει, διάφορα ωραία πράγματα.
Η «Παραγωγή» είναι άλλη υπόθεση και θέλει μεγάλη συζήτηση.
Θα σου πω όμως για το δικό μου ραδιοφωνικό είδος, εκείνο του πρωινού,
χαρούμενου ψυχαγωγικού ραδιοφώνου. Αν το καλοσκεφτείς, ο Τσαουσόπουλος παραμένει ο καλύτερος στα 65 του. Που είναι η νέα γενιά?
Που είναι οι νέοι 25άρηδες, 30άρηδες «Τσαουσόπουλοι» με ταλέντο, με προσωπικότητα?
Αλλά και στο καθεαυτό μουσικό ραδιόφωνο…Ο νέος Πετρίδης π.χ. Πού είναι?
Ο νέος Φρέντι Γερμανός, ο νέος Γιάννης Διακογιάννης!
Λείπουν οι νέες προσωπικότητες. Και λείπει κι η σπουδή.
Από το 2010 μέχρι το 2016 ασχολήθηκες με το διαδικτυακό ραδιόφωνο. Νομίζω ότι γενικότερα το ιντερνετικό ραδιόφωνο δεν πέτυχε στην Ελλάδα? Σωστά?
Κάποτε πιστεύαμε πώς είναι το ραδιόφωνο του μέλλοντος.
Ποια είναι η γνώμη σου, μια που έχεις και την εμπειρία?
Είναι ένα πολυσύνθετο θέμα με πολλές παραμέτρους και θα φάμε ώρες συζητώντας χωρίς καν να ξέρουμε αν θα καταλήξουμε σε ένα στέρεο συμπέρασμα.
Δεν έχουμε αποκτήσει νοοτροπία ακροατών διαδικτυακών σταθμών.
Κι είναι περίεργο διότι ζούμε στην εποχή του ιντερνετ.
Κάποια facts είναι ότι, 1) Το ιντερνετικό ραδιόφωνο είναι ερασιτεχνικό με όλα όσα συνεπάγεται αυτό. 2) Η προσφορά είναι μεγαλύτερη από την ζήτηση.
Ως εκ τούτου δεν έχει οικονομικό ενδιαφέρον. 3) Δεν μπορείς να το ακούσεις στο αυτοκίνητο. Για την ώρα. Ο περισσότερος κόσμος ακούει ραδιόφωνο μόνο στο αυτοκίνητο.
4) Οι μεγάλης ηλικίας ακροατές δεν είναι εξοικειωμένοι με το διαδίκτυο.
Οι πιτσιρικάδες προτιμούν να ακούσουν και να δουν ό,τι τους ενδιαφέρει
στο YouTube.
Είναι πολλά. Μπορούμε να μιλάμε ώρες. Παρόλα αυτά γίνεται χαμός από διαδικτυακά ραδιόφωνα. Κάθε μέρα βγαίνουν καινούρια και φυσικά κλείνουν παλιά.
Όπως τα καταστήματα στα χρόνια των μνημονίων που ζούμε.
Μα τα μνημόνια τελείωσαν!!
Το άλλο με τον Τοτό, το ξέρεις?
Χα, χα.
Θυμάμαι ότι το 2011 δημιούργησες τον Cool-Web-Radio, που με είχε εντυπωσιάσει για το επαγγελματικό του στήσιμο και τον ήχο του.
Ακολούθησα τα βρετανικά πρότυπα, κι έφτιαξα ένα σύγχρονο σταθμό, σε συνεργασία
με τον Κωνσταντίνο Δήμα, με prime time καθημερινή ζώνη με μουσική, ενημέρωση, ψυχαγωγία, δελτία ειδήσεων, ανταποκρίσεις, αθλητικό ένθετο, κινηματογράφο, θέατρο, συνεντεύξεις και εορταστικά events. Είχε πέσει πολύ δουλειά θυμάμαι και είχε μεγάλη ανταπόκριση. Όμως κανένας επιχειρηματίας δεν το πήρε είδηση κι έτσι το κλείσαμε μετά από 2 χρόνια.
Και το 2016 έκανες τον AthensRadio.online. Μίλησε μας για αυτό το εγχείρημα, γιατί αν δεν κάνω λάθος ήταν περισσότερο μεγαλόπνοο.
Δεν έβαλα μυαλό φαίνεται μετά τον Cool-Web-Radio κι είπα να ξαναπροσπαθήσω.
Τον έφτιαξα μαζί με τον προγραμματιστή Σωτήρη Μπαρσάκη.
Εκείνος είναι ο επιχειρηματίας, εγώ έκανα το πρόγραμμα.
Αυτή τη φορά το σχέδιο ήταν να μαζευτούμε καμιά δεκαριά ονόματα, μικρότερα ή μεγαλύτερα, που το καθένα έχει γράψει την ιστορία του, στο ραδιόφωνο,
και να βγούμε ως ομάδα με μεγαλύτερη δυναμική και εύρος.
Το εγχείρημα ξεκίνησε καλά, έγιναν οι πρώτες συναντήσεις, συζητήσεις, προετοιμασίες, συμφωνίες κι ήμασταν έτοιμοι να ξεκινήσουμε τον Νοέμβριο του 2016.
Δυστυχώς όμως κάποιες προσωπικές αντιδικίες και συγκρούσεις χάλασαν το κλίμα – ευτυχώς πριν ξεκινήσουμε – κι έτσι ο AthensRadio.online παρέμεινε ένας διαδικτυακός σταθμός που παίζει μόνο μουσική 24/7.
Το ραδιόφωνο και η μουσική συνδέονται. Οι μεταφράσεις και οι υποτιτλισμοί πώς προέκυψαν?
Λόγω λατρείας με την βρετανική τηλεόραση και ειδικά την βρετανική κωμωδία, είχα ξεκινήσει – από χόμπι – να μεταφράζω και να υποτιτλίζω από το 2007, σειρές που δεν παίχτηκαν ποτέ στην Ελλάδα. Πράγμα που συνεχίζω να κάνω έως σήμερα.
Υπάρχει ένα μικρό αλλά φανατικό κοινό γι΄αυτά τα πράγματα.
Το 2013 ξεκίνησα να εργάζομαι στο studio Sierra ως μεταφραστής και εκφωνητής για το Disney Channel και την Netflix, δουλειά που επίσης συνεχίζω.
Αν σε ρωτούσα να μου απαριθμήσεις τους σημαντικότερους σταθμούς
τα μουσικά ή τηλεοπτικά πράγματα που σε καθόρισαν σε συγκίνησαν σε επηρέασαν
κι έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο στη ζωή σου, τι θα μου απαντούσες?
Ο πρώτος σταθμός ήταν όταν σε ηλικία 8 ετών άκουσα τους Beatles.
Ένοιωσα σαν να άνοιξε ο κόσμος εμπρός μου. Σαν να είδα το φως.
Σκέψου ότι σχεδόν 50 χρόνια μετά η πρωτότυπη μουσική τους συνεχίζει
να εμπνέει τους νέους δημιουργούς.
Είναι τεράστιας σημασίας το έργο που έχουν προσφέρει και συγκλονιστικό το γεγονός ότι θεωρούνται ακόμα το Νο1 συγκρότημα όλων των εποχών!
Τα επόμενα μουσικά σοκ, ήρθαν από τον Bowie και τους Genesis (του Peter Gabriel)
και γενικότερα την progressive rock, στις αρχές των ΄70ς.
Η επόμενη έκρηξη στο μυαλό μου έγινε στα τέλη των΄70ς όταν ανακάλυψα τους
Monty Python. Το πρώτο φιλμ που είδα ήταν το «Holy Grail».
Έτσι μπήκα στην Βρετανική κωμωδία, με την οποία ασχολούμαι μέχρι σήμερα.
Η ελληνική τηλεόραση έδειχνε ελάχιστα βρετανικά κι έτσι έπρεπε να τα ανακαλύψω μόνος. Μιλάμε για θησαυρούς. Αυτός ήταν κι ο λόγος που αργότερα ξεκίνησα τις μεταφράσεις και τους υποτιτλισμούς. Κάποιος έπρεπε να τα μεταφράσει όλα αυτά.
Δυστυχώς η ελληνική κουλτούρα είναι σε μεγάλο ποσοστό επηρεασμένη από την αμερικανική (και την γαλλική σε ένα βαθμό)και όχι την βρετανική.
Στις αρχές των ΄90ς ανακάλυψα – με καθυστέρηση – τον “Prisoner” του Patrick McGoohan. Ακόμα ένας σταθμός που με άλλαξε καθοριστικά, σε συνδυασμό μάλιστα
με το Twilight Zone του Rod Serling, το Star Trek και τις ταινίες του Hitchcock.
Μετά ήρθε η βραζιλιάνικη μουσική κι οι μπόσα νόβες.
Κι όσον αφορά το ραδιόφωνο, ο Μιχάλης Τσαουσόπουλος κυρίως ήταν αυτός
που με έκανε να το αγαπήσω τόσο και με επηρέασε περισσότερο.
Τα τελικά χτυπήματα ήρθαν στις αρχές της δεκαετίας του 2000.
Ο Stephen Fry, που χάρη σ΄αυτόν ανακάλυψα όλη την σύγχρονη βρετανική κωμωδία και γενικά την νέα βρετανική τηλεόραση: Rik Mayall – Jennifer Saunders – Steve Coogan – Reece Shearsmith – Ricky Gervais – Vic Reeves – Phoebe Waller-Bridge
και τόσους άλλους…
Τέλος, μουσικά, η μπάντα Divine Comedy του Neil Hannon, είναι ό,τι καλύτερο
έχω ακούσει από σύγχρονη προοδευτική ποπ.
Υπήρξαν κι άλλες επιρροές που αν τις αναφέρω όλες θα τελειώσει η συνέντευξη
οπότε πάμε παρακάτω.
Οι επιρροές σου είναι κατά κύριο λόγο από το εξωτερικό. Δεν υπήρξαν Έλληνες καλλιτέχνες που σε επηρέασαν?
Φυσικά. Η late ’60s σκηνή στην Ελλάδα με Idols, Μαρίνα, Γιώργο Ρωμανό, στη συνέχεια στα 70ς οι Poll αλλά και τα πρώτα προσωπικά τους άλμπουμ, με εξέχον τα Απέραντα Χωράφια του Κώστα Τουρνά. Ο Σαββόπουλος με τον Μπάλο και το Βρώμικο Ψωμί.
Ο Χατζιδάκις, ο Κηλαϊδόνης, η Πλάτωνος. Το Σαμποτάζ ήταν καθοριστικό άλμπουμ στη ζωή μου. Στο θέατρο η Ελεύθερη Σκηνή του Φασουλή και της Παναγιωτοπούλου…
ο Κιμούλης. Και στον κινηματογράφο ο Περάκης κι ο Παναγιωτόπουλος.
Και βέβαια να μην ξεχάσω τον Θόδωρο Αναστασίου, που συμμετέχει στον νέο μου δίσκο, τον άνθρωπο που μου έμαθε τις μπόσα νόβες..
Ποια είναι τα σχέδια του Αλέξανδρου Μολφέση στην μετά-Ατλαντίς εποχή?
Στον Ατλαντίς άφησα ένα κομμάτι από τον εαυτό μου.
Ραδιοφωνικά, δεν έχω κάποια νέα σχέδια για την ώρα. Φέτος κλείνω 30 χρόνια στην ιδιωτική ραδιοφωνία. Σχεδίαζα να τα γιορτάσω κάπου, αλλά τα πράγματα δεν εξελίσσονται πάντα όπως τα σχεδιάζουμε Παράλληλα εργάζομαι πάνω σε ένα ντοκιμαντέρ για την βρετανική κωμωδία το οποίο ελπίζω να έχω ολοκληρώσει έως το 2020 και συγχρόνως όπως σου είπα ετοιμάζω τις τρεις νέες δισκογραφικές δουλειές που ενδέχεται να κυκλοφορήσουν το φθινόπωρο του 2019 και πιθανότατα θα συνοδευτούν από κάποιες ζωντανές εμφανίσεις.
Τέλος, έχω στα σκαριά ένα comedy-μιούζικαλ με θέμα την παγκόσμια ιστορία.
Είμαι ακόμα στην αρχή οπότε δεν μπορώ να προσδιορίσω χρόνους.
Και βέβαια συνεχίζω τις μεταφράσεις και τις εκφωνήσεις για τα προς το ζην.
Δυστυχώς οι ασχολίες μου είναι χρονοβόρες και δεν μένει καιρός για άλλα πράγματα.
Και κάποιο «Quote» για τον επίλογο, σαν κι αυτά που τελείωνες τις εκπομπές σου?
Δεν έχω δικά μου αποφθέγματα. Χα-χα. Όταν θέλω να χρησιμοποιήσω κάποιο δανείζομαι άλλων. Γενικά με διακατέχει μια αγωνία για την πορεία της ανθρωπότητας. Θα’θελα να μπορέσω να κάνω τον κόσμο καλύτερο. Αλλά δεν μπορώ.
Βλέπουμε μόνο αυτά που θέλουμε να δούμε, δεν έχουμε μάθει να μπαίνουμε στη θέση του άλλου και συχνά σκεπτόμαστε και λειτουργούμε μονοφωνικά ή κοντόφθαλμα.
Ας έχουμε «μάτια ανοιχτά» κι ας προσπαθούμε να γινόμαστε καλύτεροι.
Τέλος, θα ήθελα λιγότερο «Εγώ» και περισσότερο «Εσύ».
Κι όπως λένε οι Monty Python, το νόημα της ζωής είναι απλό:
«Να είμαστε καλοί ο ένας με τον άλλον, να διαβάζουμε κανέναν βιβλίο
και να λέμε τίποτα απρεπές που και που, για να τσαντίζεται η λογοκρισία»
Αλέξανδρε σε ευχαριστώ γι΄αυτή την συνομιλία. Σου εύχομαι καλή τύχη στα σχέδια σου και περιμένω με αγωνία τους δίσκους σου και όλα όσα ετοιμάζεις και ελπίζω να σε ξανακούσω στο ραδιόφωνο!
Σε ευχαριστώ πολύ. Εύχομαι τα καλύτερα και για σένα.
Διαβάστε όλα τα νέα του eviathema.gr στο Google News
Όλες οι τελευταίες Ειδήσεις
Όλες οι Ειδήσεις για τον Κορονοϊό στο koronoios.today
Διαβάστε όλες τις Ειδήσεις από την Εύβοια τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Eviathema.gr
Ειδήσεις από Βόρεια Εύβοια και Νότια Εύβοια, την Χαλκίδα, τα Ψαχνά, την Κάρυστο, το Αλιβέρι, την Ελλάδα και τον Κόσμο