Δισκογραφική θύελλα από τον πολυπράγμονα Αλέξανδρο Μολφέση
Σαν εισαγωγή
Γνώρισα τον Αλέξανδρο το 2015, όταν ξεκίνησα να φτιάξω έναν ραδιοφωνικό ιντερνετικό σταθμό-πόρταλ, τον AthensRadioOnline, ζητώντας την βοήθεια του στο στήσιμο του σταθμού αλλά και την συμμετοχή του. Ήξερα την ραδιοφωνική και τηλεοπτική του πορεία κι ιστορία, δεν ήξερα όμως ότι είναι ανιψιός του Δημήτρη Χορν, ότι μεταφράζει κι υποτιτλίζει βρετανική κωμωδία τόσο καλά όσο κανείς άλλος, αλλά κυρίως ότι ήταν ο δημιουργός του τραγουδιού “Ζήσαμε”, επιτυχία στα ’80s που σημάδεψε την εφηβεία μου.
Από τότε μας συνέδεσε φιλία που διαρκεί μέχρι σήμερα κι έτσι όταν ανέλαβα υπεύθυνος του Eviathema.gr αποφάσισα να του πάρω μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του άλμπουμ με τίτλο ” Αναμνήσεις απ’ τον Πλούτωνα” αλλά και τριών ακόμα που ετοιμάζει για φέτος.
Αναμνήσεις απ’ τον Πλούτωνα
Αλέξανδρε, 4 δίσκοι σε μια χρονιά? Ούτε οι Μπιτλς δεν το’χουν κάνει, ούτε κανείς. Πας για το Γκίνες?
Χα-χα, ήταν όντως πολύ παραγωγική χρονιά, αλλά αν σκεφτείς ότι είχα να δισκογραφήσω από το 2009… Είχε μαζευτεί πολύ υλικό.
Πάμε να τα δούμε ένα-ένα. Οι “Αναμνήσεις απ’ τον Πλούτωνα” είναι ο 7ος διπλός δίσκος σου, που μόλις κυκλοφόρησε με αυτογραφικό περιεχόμενο και μάλιστα διπλός? Μίλησε μου γι΄αυτόν.
Είναι ένα έργο με ενιαίο θέμα που σαφώς περιέχει αυτοβιογραφικά στοιχεία. Ξεκίνησα να το γράφω το 1999 και ολοκληρώθηκε 20 χρόνια μετά. Αρχικά περιλάμβανε καμιά εκατοστή τραγούδια και μουσικά θέματα , αλλά μετά από πολλή αφαίρεση κατέληξε σε 34 κομμάτια.
Το CD ξεκίνησε να κυκλοφορεί στα εναπομείναντα δισκάδικα. Είναι διαθέσιμο ωστόσο και σε όλες τις σχετικές online πλατφόρμες.
Ελληνικός στίχος και πολλά μουσικά στυλ που όμως παντρεύονται υπέροχα μεταξύ τους, στις ενορχηστρώσεις σου.
Αγαπώ και χρησιμοποιώ πολλά είδη μουσικής.
Αν και δεν μ΄αρέσουν οι ετικέτες, η ποπ, η ροκ, η electronic, η bossa nova, η μπαλάντα και η progressive, συνυπάρχουν με τον ελληνικό στίχο.
Συμμετέχει κι η μπάντα σου, οι Second Hand?
Οι Second Hand δεν είχαν σχηματιστεί ακόμα όταν ολοκλήρωσα τις ηχογραφήσεις. Είναι κατά κύριο λόγο μια μοναχική δουλειά, ωστόσο υπάρχουν συμμετοχές που θα ήθελα να αναφέρω.
Ο Μωυσής Ασέρ (παραγωγός του δίσκου) έπαιξε τζουρά και τραγούδησε σε ένα κομμάτι, ο Χρήστος Ζορμπάς έπαιξε πιάνο σε άλλα δύο, ο Ραφαήλ Μολφέσης κιθάρα σε κάποιους τίτλους και στα τύμπανα είναι ο Κώστας Χριστοδούλου.
Ακόμα, τραγούδησε η Ειρήνη Τσίγκα και ο Θόδωρος Αναστασίου ο οποίος συμμετέχει και με ένα τραγούδι που έχει γράψει για μένα.
Τέλος έχω συμπεριλάβει ένα μικρό μέρος από ένα τραγούδι του φίλου και συνεργάτη μου Γιώργου Κορακά, που δεν βρίσκεται πια στη ζωή,
το οποίο τραγουδάμε και παίζουμε μαζί.
Μου έλεγες ότι έχεις ήδη ακόμα μια δουλειά έτοιμη για να δισκογραφηθεί κι άλλες δυο στα σκαριά?
Το “Καμπαρέ” είναι μια νέα δουλειά, μουσικο-θεατρικού τύπου, που θα κυκλοφορήσει στο τέλος του καλοκαιριού, βασισμένη σε διασκευές παλιών τραγουδιών που είτε είδα σε μουσικές παραστάσεις και ταινίες είτε θα ήθελα να δω. Ενάρξεις από σόου στην Μέδουσα (Γιώργος Μαρίνος) κομμάτια Φατμέ, Κηλαϊδόνη, Σαββόπουλου, ένα τραγούδι από το “Φάντασμα του Παραδείσου”, κάποια άλλα σε πρώτες εκτελέσεις και πολλά, που ας μην βιαστώ να τα αποκαλύψω.
Είναι μια δουλειά που γούσταρα πολύ να κάνω, εδώ και χρόνια και επιτέλους μου δόθηκε η ευκαιρία.
Κι εδώ υπάρχουν συμμετοχές από την Ειρήνη Τσίγκα – πολύ ταλαντούχα νεαρή τραγουδίστρια – τον Μωυσή Ασέρ και τον Θόδωρο Αναστασίου.
Δεν αλλάζεις ομάδα?
Όχι. Γιατί να αλλάξω. Αφού έχουμε ταιριάξει.
Και κάνεις ο ίδιος τις ενορχηστρώσεις και παίζεις τα περισσότερα όργανα?
Ναι, πάντα. Ίσως αυτό είναι που μ΄αρέσει περισσότερο να κάνω.
Ακόμα κι όταν γράφω τα δικά μου τραγούδια, η ενορχήστρωση είναι αυτή που με απορροφά περισσότερο.
Και οι άλλες δυο δουλειές που ετοιμάζεις, ποιες είναι?
Η μία είναι ουσιαστικά έτοιμη από το 1981. Είναι μέρος του υλικού που είχαμε ηχογραφήσει με το συγκρότημα μου την Αστάρτη και που δεν εκδόθηκε ποτέ. Βρέθηκε όμως ένας άνθρωπος δισκογραφικής εταιρίας που εκδίδει μόνο βινύλια, που ενδιαφέρθηκε να κυκλοφορήσει αυτό το υλικό. Retrospective φάση… Και πιθανότατα αυτό θα γίνει αρχές του χειμώνα του 2020.
Τέλος μια δουλειά που ετοιμάζω τα τελευταία χρόνια και προγραμματίζεται να κυκλοφορήσει τα Χριστούγεννα, είναι ένα tribute στον Κώστα Τουρνά που αφορά κυρίως υλικό του από το 1972 έως το 1979. Θα περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και τα Απέραντα Χωράφια τα οποία θα παίξουμε μαζί με τους Second Hand, δηλαδή τον Ραφαήλ Μολφέση (κιθάρα) τον Κώστα Χριστοδούλου (ντραμς) τον Θάνο Λαμπρίδη (μπάσο) και τον Πέτρο Δαλακούρα (πλήκτρα).
Στην έκδοση αυτού του διπλού CD θα συμπεριληφθούν και κάποια ανέκδοτα – σε πρώτη εκτέλεση – τραγούδια του Κώστα Τουρνά .
Και πολλά ακόμα που θα πούμε όταν φτάσει η ώρα.
Ζήσαμε
Πάμε στο “Ζήσαμε”. Είναι το τραγούδι σου που έχει αντέξει στον χρόνο περισσότερο από κάθε άλλο. Έχει μια ιδιαιτερότητα. Μιλά για τον πόνο που ένιωσες για μια κοπέλα που εσύ άφησες! Δεν είναι σύνηθες θέμα. Πες μου την ιστορία του.
Μάλλον μιλά για τον πόνο που προκάλεσα σ΄αυτή την κοπέλα αφήνοντας την, που περιέργως έγινε και δικός μου.
Κοίτα, ήμουν 16 ετών όταν το έγραψα… σταυροπόδι με μια κιθάρα πάνω στο κρεβάτι με το κασετοφωνάκι να γράφει.
Δεν περίμενα ποτέ ότι θα ενδιέφερε άλλους ανθρώπους.
Το 1980 όταν σχηματιζόταν η ΑΣΤΑΡΤΗ το συμπεριέλαβα στο play-list μας. Το 1981 ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά, μαζί με το γκρουπ, και το 1983 μπήκε στον πρώτο μου δίσκο, το ΞΕΚΙΝΗΜΑ που έκανα στην Polygram.
Ωστόσο ακόμα και σήμερα ακούγεται σε πολλούς σταθμούς, της Θεσσαλονίκης κυρίως. Πώς αισθάνεσαι γι΄αυτό?
Αμήχανα. Τον Μάιο του 1993 (12 χρόνια μετά την κυκλοφορία του) βρέθηκε στο Νο1 του KISS FM της Θεσσαλονίκης
Με πήραν τηλέφωνο στον Cool FM που εργαζόμουν τότε, να μου το πουν. Δεν ήξερα πώς να αντιδράσω.
Για κάποιο λόγο το κομμάτι αυτό είχε έναν αντίκτυπο.
Το 2ο άλμπουμ που έβγαλα το 1985, που το θεωρώ πολύ καλύτερο δεν είχε την ίδια αποδοχή. Τι να πει κανείς.
Συνεχιζόμενη απουσία απ΄το ραδιόφωνο
Μου δίνεις την πάσα να σε ρωτήσω για το ραδιόφωνο.
Σε θεωρώ έναν απ΄τους καλύτερους παραγωγούς ραδιοφώνου που πέρασαν ποτέ απ΄την Ελλάδα. Θα σε έβαζα στην πρώτη πεντάδα μαζί με Τσαουσόπουλο και Πετρίδη. Γιατί έχεις εξαφανιστεί?
Ευχαριστώ για το κομπλιμέντο. Δεν μπορώ ωστόσο να συγκριθώ με ανθρώπους που έχουν 40 χρόνια +, ιστορία στο ραδιόφωνο και υπήρξαν “δάσκαλοι” μου, έστω κι αν δεν κάναμε ποτέ μαθήματα. (γελάει)
Το δικό μου πέρασμα ήταν σαν τον κομήτη του Χάλει.
Ξεκίνησα από το Β Πρόγραμμα της ΕΡΤ το 1982, διέκοψα και επανήλθα με την ιδιωτική ραδιοφωνία το 1989. Μέχρι το 1997 είχα περάσει από TOP FM, ANT1, JERONYMO GROOVY, COOL FM, CAPITAL και παράλληλα ήμουν όλη αυτήν τη επταετία και στην τηλεόραση του ΑΝΤ1 ως φωνή στα Trailers, φωνή του ΤΡΟΧΟΥ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ κλπ.
Υπήρξες διάσημος εκείνα τα χρόνια. Έχω ένα απόκομμα από περιοδικό της εποχής που είσαι μαζί με την Όλγα Τρέμη, την Ρούλα Κορομηλά, την Μαρινέλλα και άλλα μεγάλα ονόματα. Πώς εγκατέλειψες έναν χώρο που σου πρόσφερε δημοσιότητα και αναμφίβολα καλά λεφτά?
Όσο κι αν θα το βρεις δύσκολο να το πιστέψεις, το χρήμα και η διασημότητα δεν με ενδιέφεραν ποτέ. Γι΄αυτό και δεν μπήκα ποτέ στα λεγόμενα “Εμπορικά κυκλώματα” ούτε του ραδιοφώνου ούτε της μουσικής.
Ήθελα να κάνω πάντα αυτό που μου αρέσει, με τον δικό μου τρόπο. Μου αρέσει η δημιουργία, η εργασία, το υψηλό επίπεδο σε ό,τι ασχολούμαι αλλά δεν συμμετείχα ποτέ σε κλίκες ούτε με απασχολεί η λαϊκή αποδοχή. Και δεν το λέω σνομπίστικα.
Και τι έκανες από το 1997 που εγκατέλειψες τα Media?
Αλλαγή επαγγελματικού προσανατολισμού.
Η Επιστροφή
Ωστόσο το 2006 επιστρέφεις στην μουσική με το 3ο άλμπουμ σου και στο καπάκι ακόμα τρία άλμπουμ έως το 2009, με μπάντα, με λάιβ εμφανίσεις και λίγο αργότερα με νέες ραδιοφωνικές περιπέτειες.
Ναι. Τέσσερεις νέοι δίσκοι 2006-2007-2008-2009, και μια νέα μπάντα από νεαρά παιδιά, οι Truth, με τους οποίους παίξαμε σε διάφορα gigs όχι τόσο δικά μου τραγούδια όσο διασκευές από αγγλόφωνο και ελληνόφωνο ροκ.
Πολύ όμορφη και δημιουργική περίοδος, το τέλος της οποίας συνέπεσε με την Κρίση του 2010.
Κι ενώ τα πράγματα έγιναν επικίνδυνα δύσκολα από οικονομικής απόψεως, αποφάσισα να επιστρέψω στην ραδιοφωνία, την διαδικτυακή, αυτή τη φορά, πιστεύοντας αφελώς ότι ήταν κάτι με μέλλον. Δημιούργησα τον Cool WeRadio ένα ιντερνετικό ραδιόφωνο υψηλών προδιαγραφών, τύπου BBC Radio2, και πάλεψα κανα-δυο χρόνια μέχρι που αναγκάστηκα να τα παρατήσω.
Συνέχισα βέβαια να παίζω ιντερνετικά σε άλλους σταθμούς μέχρι το 2015 και μετά κατέβασα ρολά.
Το ραδιόφωνο στην Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως φαντασία και ανανέωση.
Το 2018 όμως σε βρίσκουμε διευθυντή προγράμματος και prime–time παραγωγό στον Atlantis FM. Πώς προέκυψε αυτό?
Είχα την πρόταση από τον σταθμό, που είχε περάσει από πολλές αλλαγές και κύματα, να δημιουργήσω εν νέου το πρόγραμμα του, το νέο προφίλ του κλπ. σε ένα λιγότερο format μοντέλο και περισσότερο πολυσυλλεκτικό και πολύχρωμο, το οποίο είναι και το στυλ μου.
Είχα ήδη την εμπειρία μετά από τα δυο χρόνια (1993-1995) που είχα διατελέσει διευθυντής του Cool FM αλλά και απ΄την περίοδο του 2011-2012 του Cool WeRadio.
Δούλεψα πολύ σκληρά εν μέσω συμπληγάδων και τον Μάιο του 2018 το βγάλαμε στον αέρα. Κι άρχισε να πηγαίνει πολύ καλά.
Είχα μάθει όμως ότι παραιτήθηκες τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς.
Ναι. Υπήρξε διαφωνία με την διοίκηση για το ποιά και πώς έπρεπε να είναι η συνέχεια αυτού του εγχειρήματος κι έτσι αναγκάστηκα να αποχωρήσω.
Έκτοτε δεν ξαναγύρισες στο ραδιόφωνο, όμως έκανες μια θεαματική επιστροφή στην δισκογραφία με τέσσερις νέους δίσκους, για την οποία μιλήσαμε παραπάνω.
Το αποκλείεις να επιστρέψεις κάποια στιγμή στο ραδιόφωνο?
Δεν αποκλείω τίποτα. Ωστόσο αυτά τα δυο χρόνια μου δόθηκε η ευκαιρία να ακούσω ξανά πολύ ραδιόφωνο ξένο κι ελληνικό κι έτσι
ανά πάσα στιγμή είμαι UPDATED αλλά και καλά εξοπλισμένος από νέα γνώση για το σύγχρονο πολυσυλλεκτικό ραδιόφωνο.
Πιστεύεις δηλαδή κι εσύ ότι τα ραδιόφωνα που παίζουν ένα είδος μόνο, κι ακούγονται λίγο “ρομποτικά”, ότι δεν ενδιαφέρουν πια?
Όλο και περισσότερος κόσμος γυρνά τη βελόνα.
Πόσες φορές μπορείς να ακούσεις ακόμα το “Logical song” ή το
“Wake me when September ends” όσο ωραία τραγούδια κι αν είναι?
Το ραδιόφωνο στην Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως φαντασία και ανανέωση.
Ο ιδιωτικός κόσμος του Αλέξανδρου
Μιλάμε πάντα για τη μουσική σου και το ραδιόφωνο και ελάχιστα ξέρουμε για την προσωπική σου ζωή, τα πράγματα που αγαπάς αλλά και τις άλλες ενασχολήσεις σου. Και είναι πολλές και σημαντικές.
Κατ΄αρχήν πες μου, είναι αλήθεια ότι είσαι ανιψιός του Δημήτρη Χορν?
Δεν το έχω αναφέρει ποτέ γιατί απλούστατα δεν είχαμε ποτέ επαφές.
Είχε παντρευτεί την θεία μου, την Ρίτα Φιλίππου. Και φυσικά ήταν ένας εκπληκτικός ηθοποιός και πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος. Τον θαύμαζα.
Είχα όμως επαφές με το θέατρο λόγω συγγένειας με τον Βασίλη Κανάκη, τον Γιώργο Μούτσιο αλλά και τον Στέλιο Βόκοβιτς που ήταν ο σύντροφος της Ρίτας Φιλίππου για πολλά χρόνια.
Επίσης ξέρω ότι δούλεψες μια χρονιά στην “Μέδουσα” με τον Γιώργο Μαρίνο, με πολλούς επώνυμους στον ΑΝΤ1, έχεις γνωρίσει και τον Μάνο Χατζιδάκι. Πώς με τόσες γνωριμίες δεν κοίταξες να αναρριχηθείς. Ο καθένας θα το έκανε αυτό.
Δεν έχω εκμεταλλευτεί ποτέ στη ζωή μου καμία γνωριμία.
Αυτό μπορεί να στο βεβαιώσει οποιοσδήποτε με γνωρίζει.
Ας πάμε τώρα στις μεταφράσεις, τους υποτιτλισμούς και την ιδιαίτερη σχέση σου με την βρετανική τηλεόραση κι ειδικά την κωμωδία.
Πώς ξεκίνησε αυτό?
Από την ανάγκη να δείξω στα παιδιά μου που ήταν μικρά τότε, κωμωδίες και σκετσο-κωμωδίες που δεν θα είχαν την ευκαιρία να δουν στην Ελλάδα γιατί με εξαίρεση την Μαύρη Οχιά, τον Mr Bean και μερικά ακόμα δεν προβάλλονται από τα ελληνικά κανάλια.
Τα τελευταία χρόνια έγινε ένα άνοιγμα λόγω Dr Who, Sherlock,
Game of thrones κλπ. λόγω της διεθνούς επιτυχίας τους, αλλά η πλειονότητα των κωμικών βρετανικών σειρών απουσιάζει από την ελληνική τηλεόραση. Ξέρεις, ο Έλληνας έχει μπόλικη αμερικάνικη κουλτούρα στο αίμα του (και λίγο γαλλική που έρχεται από πιο παλιά).
Εξυπακούεται ότι όταν πρόκειται για Γούντι Άλεν, Μελ Μπρουκς, Twilight Zone (το παλιό) και StarTrek, ή για κάποιες αριστουργηματικές σειρές όπως το “Columbo” και το “Just Shoot me“, είμαι φαν αλλά το αμερικανικό mainstream δεν το αντέχω.
Έχεις μεταφράσει το “Columbo” και το “Just Shoot me“, αν και αμερικανικά, σωστά?
Ήταν οι δυο πρώτες σειρές που μετέφρασα το 2009 – η πρώτη επαφή μου με το αντικείμενο – πολύ ξεχωριστές και λατρεμένες σειρές. Μάλιστα τα αγγλικά μου αλλά και τα ελληνικά μου τότε ήταν τόσο κακά, που λίγα χρόνια μετά όταν τα ξανάδα τα πέταξα και τα μετέφρασα απ΄την αρχή.
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει άλλος στην Ελλάδα με τις δικές σου γνώσεις γύρω από την βρετανική κωμωδία κι έμεινα άφωνος όταν έμαθα ότι έχεις μεταφράσει και υποτιτλίσει πάνω από 60 βρετανικές σειρές τα τελευταία 10 χρόνια. Και μάλιστα όχι ως “επαγγελματίας” έναντι αμοιβής, αλλά για το κέφι σου, όπως λένε.
Παρόλο που επαγγελματικά έχεις δουλέψει για Netflix, Disney κ.α.
Απλά εξειδικεύτηκα σε κάτι που δεν έχω μεγάλο ανταγωνισμό.
Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι μεταφραστές σειρών δεν γνωρίζουν βρετανικά αγγλικά μια που η πλειονότητα των σειρών και ταινιών είναι αμερικανικής προέλευσης.
Ξέρεις υπάρχουν πολλές διαφορές μεταξύ British και American English. Λέξεις που σημαίνουν διαφορετικά πράγματα, διαφορετικά idioms, φρασεολογία, ακόμα και λέξεις που σημαίνουν αντίθετα πράγματα.
Πες μου ένα παράδειγμα!
Π.χ. η λέξη fanny. Δεν θα σου πω τι σημαίνει γιατί θα έχεις λογοκρισία, αλλά μπορείς να ανοίξεις το λεξικό και να δεις.
Κοίτα, υπάρχουν χιλιάδες ίδιες λέξεις που σημαίνουν διαφορετικά πράγματα, όπως το pissed, το smart, κι ο κατάλογος είναι μεγάλος.
Θα πρέπει να κάνουμε μια 3ωρη εκπομπή μόνο γι΄αυτό το θέμα και πάλι δεν θα μας φτάσει!
Πώς κόλλησες έτσι με την βρετανική κωμωδία?
Σου άρεσε από μικρός?
Ναι. Από μικρός είχα μια αδυναμία σε κάθε τι βρετανικό. Η αρχή έγινε με τους Beatles και μετά ακολούθησε χιονοστιβάδα από μουσικές, ταινίες, θέατρο και κυρίως τηλεόραση. Και βέβαια η γλώσσα,
η κουλτούρα, το χιούμορ…
Η Βρετανία έχει υπέροχη τηλεόραση, με τεράστιο πλούτο, ποιότητα και πρωτοπορία τόσο στην κωμωδία όσο και στο δράμα.
Αλλά είναι σε μεγάλο βαθμό αθυρόστομη, λουζέρικη, αθεϊστική, ακραία, χωρίς happy end κι αυτό δεν αρέσει στον μέσο έλληνα, ακόμα κι αν οι Monty Python κατάφεραν κι έσπασαν τα στεγανά, όπως έκαναν και οι Beatles αντίστοιχα στην μουσική.
Τέλος πάντων, για να μην σε κουράζω, η βρετανική σχολή κι ειδικά η κωμωδία είχε όλα όσα ζητούσα. Εξυπνάδα, μούχλα, αποτυχία, σουρεαλισμό, αμηχανία, ελευθερία, ιδέες, τολμηρή γλώσσα, ρεαλισμό και δράμα, εκπληκτικούς ηθοποιούς Και φυσικά αυτή την υπέροχη γλώσσα με τις ακόμα πιο υπέροχες προφορές.
Έτσι, αποφάσισα να την εξερευνήσω και να την μελετήσω σε βάθος και μετά από 10 χρόνια σκληρής δουλειάς έφτασα έως εδώ.
Μελέτησα πολύ, posh αγγλικά, λονδρέζικα Cockney, Scouse του Λίβερπουλ, προφορές Γιόρκσαιρ, Μάντσεστερ, κλπ, δούλεψα πολύ
και για να μην τα πολυλογώ έφτασα σε ένα επίπεδο που ενώ κάθε χρόνο μοιάζει υψηλό τον επόμενο χρόνο πρέπει να γίνεται υψηλότερο.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου βρετανοί κωμικοί και σειρές?
Comedians και Writers μαζί. Monty Python, Peter Cook, Steve Coogan, Stephen Fry, Rik Mayall, Jimmy Carr, David Mitchell, Jennifer Saunders, Victoria Wood, Armando Iannucci, Ricky Gervais, Mark Gatis,
Shearsmith & Pemberton, η Phoebe Waller Bridge, από τους νεώτερους… Eίναι τόσοι πολλοί, δεν θα σου φτάσει μια σελίδα.
Και οι σειρές… Ατέλειωτες. Να’ναι καλά το BBC.
Από το 2020 είσαι εκφωνητής του BBC Earth? Συμπτωματικό?
Δεν ξέρω, πάντως προέκυψε.
Και δεν σου κρύβω ότι το βρήκα κάπως συγκινητικό.
Χρωστάω πολλά στο BBC. Στην πληροφόρηση τις ιδέες και τις επιρροές που είχα από αυτό.
Το Ντοκιμαντέρ
Και το ντοκιμαντέρ που ετοιμάζεις?
Είναι ένα αρκετά μεγάλο πρότζεκτ, που θα περιλαμβάνει όλη τη ιστορία της σύγχρονης βρετανικής κωμωδίας με τους κυριότερους εκπροσώπους της σε κάθε δεκαετία. Από τα ’50s και το ραδιοφωνικό The Goon Show (με Peter Sellers) στους Morcambe & Wise και τους Peter Cook-Dudley Moore (’60), στους Monty Python (’70s), στην Εναλλακτική Κωμωδία των ’80s (Rik Mayall-Ade Edmonson-Ben Elton) στην κωμωδία των’90s (Coogan- Iannucci- Jennifer Saunders) μέχρι τις μέρες μας με Noel Fielding, Dylan Moran, Simon Pegg, την Phoebe Waller Bridge κλπ.
Τις τάσεις, τις εποχές, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
Επίσης ένα κομμάτι θα αφορά την σχέση της κωμωδίας με την μουσική.
Δεν είναι τυχαίο που πολλοί σπουδαίοι βρετανοί comedians είναι και μουσικοί. Από τον Τσάρλι Τσάπλιν μέχρι τον Μπιλ Μπέιλι.
Κι όχι μόνο οι βρετανοί. Αν το σκεφτείς, κι Γούντι Άλεν κι ο Μελ Μπρουκς είναι μουσικοί.
Ωστόσο, αντιμετωπίζω δυο θέματα που ίσως καθυστερήσουν το πρότζεκτ. Το μη εμπορικό ενδιαφέρον των καναλιών, και τις άδειες (δικαιώματα) για κάποια από τα αποσπάσματα.
Έτσι λοιπόν, δεν μπορώ να πω περισσότερα ακόμα.
Την ελληνική κωμωδία πώς την βλέπεις?
Λυπάμαι αν ακουστώ σαν κάτι γέρους κολλημένους στο παρελθόν, αλλά μετά την εποχή Φασουλή-Παναγιωτοπούλου-Χρυσομάλλη- τις ταινίες τύπου Άρπα Κόλα, Λούφα & Παραλλαγή, Βίος και πολιτεία.
τους Αυθαίρετους, την Μαντάμ Σουσού και κάποιες μεμονωμένες καλές θεατρικές παραστάσεις, όπως το Ντόμινο που ανέβασε πέρσι η Ζωή Ρηγοπούλου, δεν έχω ξαναδεί καλή κωμωδία στην Ελλάδα.
Βέβαια δεν έχω δει τα πάντα, οπότε μπορεί να κάνω λάθος.
Όπως εκείνοι που λένε, “Η Ελλάδα είναι η ωραιότερη χώρα του κόσμου” χωρίς να έχουν επισκεφτεί ποτέ καμία άλλη χώρα!
Ανέφερες προηγουμένως το Star Trek.
Γιατί Star Trek κι όχι Star Wars?
Γιατί το ένα είναι επιστημονική φαντασία και το άλλο αντι- επιστημονική φαντασία. Χα-χα.
Μ΄αρέσουν τα πράγματα που έχουν ρεαλιστική βάση, επιστημονική τεκμηρίωση και ποίηση. Όχι τα παραμύθια. Εξαιρούνται τα αλληγορικά.
Προσωπικά
Είσαι γεννημένος στην Αθήνα κάτω απ΄την Ακρόπολη, αγαπάς την ελληνικά γλώσσα – άλλωστε γράφεις ελληνικό στίχο στα τραγούδια σου- έχεις και ρίζες από Ιταλία αλλά κι η μισή σου καρδιά είναι στη Βρετανία.
Πολλές επιρροές, πολλά χρώματα. Ποια πατρίδα κυριαρχεί?
Πατρίδα για μένα δεν είναι μόνο ο τόπος που γεννήθηκε κανείς.
Είναι το σύνολο των καταβολών μας, το σύνολο των πραγμάτων που μας συνθέτουν μας ορίζουν μας εξελίσσουν αλλά και όσα πράγματα δημιουργούμε. Το σύνολο των αναμνήσεων μας. Τα εφηβικά καλοκαίρια στην Κάρυστο, η πρώτη μου βόλτα χωρίς συνοδεία γονιών σε ηλικία 14ων ετών στην Μνησικλέους στην Πλάκα που είδα τον Τουρνά να παίζει τα ΑΣΤΡΟΝΕΙΡΑ. Η επίσκεψη μου στο PORTMEIRION στην βόρεια Ουαλία στον χώρο που γυρίστηκε το THE PRISONER.
Είναι πολλά. Είμαστε το σύνολο της κουλτούρας και των εμπειριών μας. Κι η οικογένεια είναι σημαντικός παράγοντας. Είναι σύνθετο.
Να τελειώσουμε με το παιχνίδι των μονολεκτικών απαντήσεων.
Φυσικό ή μεταφυσικό?
Δεν είμαι φίλος του μεταφυσικού, αλλά του ρεαλιστικού.
Ακολουθώ την επιστήμη. Μ΄αρέσει η αμφισβήτηση.
Καμιά φορά μαθαίνεις κάτι που αλλάζει τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα.
Μ’αρέσει η έρευνα κι η λογική αλλά και η ποίηση.
Συγνώμη είπες “μονολεκτικές απαντήσεις”! (γελάει)
Αγαπημένο χρώμα?
Βαθύ πράσινο.
Αγαπημένο τραγούδι?
Πολλά.
Αγαπημένα πράγματα?
Τα ενδιαφέροντα.
Αγαπημένα πρόσωπα?
Εκείνα ξέρουν.
Σε εκνευρίζουν?
Τα στερεότυπα, τα P.R., η υποκρισία. (Είπα 3, σόρι)
Αγαπημένη σου φράση?
Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε.
Συμβουλή προς κάποιον νεότερο?
Να είσαι ο εαυτός σου.
Αλέξανδρε, χάρηκα πολύ που τα ξανάπαμε.
Εύχομαι καλή τύχη στις νέες δισκογραφικές σου περιπέτειες,
και τις μεταφράσεις σου, αγωνιώ για το ντοκιμαντέρ που ετοιμάζεις και τέλος θα χαρώ να σε ξανακούσω στο ραδιόφωνο.
Ευχαριστώ Σωτήρη.
Να είσαι πάντα καλά και να πραγματοποιήσεις τα όνειρα σου.
Τραγούδι από τον νέο δίσκο του Αλέξανδρου Μολφέση
Αναμνήσεις απ τον Πλούτωνα.
