Όλοι θα ξέρετε τον συγγραφέα και ερευνητή Θανάση Βέμπο. Μια ιδιαίτερη μορφή του χώρου, η οποία όπως και αρκετές άλλες προσπαθούν να βάλουν το κομμάτι τους στο παζλ της έρευνας του παράξενου και του ανεξήγητου…Μέσα από αυτήν την συνέντευξη ο Θανάσης εξηγεί παρεξηγημένες έννοιες καθώς μας μιλάει για τη ζωή του.
Φίλε Θανάση για αρχή θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για το χρόνο σου να απαντήσεις στις ερωτήσεις μας. Για αρχή πες μας λίγα λόγια για τη ζωή σου και πως έγινε να ασχοληθείς με την έρευνα και συγγραφή γύρω από φαινόμενα της σφαίρας του ανεξήγητου;
Απ. Απλώς ακολούθησα μια έμφυτη τάση την οποία εκδήλωσα από πολύ μικρός. Αρκετά αργότερα συνειδητοποίησα πως αυτό δεν ήταν μια απλή ασχολία, χόμπι ή πάρεργο, αλλά ο προσωπικός μου δρόμος. Εν γένει με έλκυε το παράξενο, το ανεξήγητο, το μυστήριο και παράλληλα το μέλλον και το Διάστημα. Όταν ήμουν μικρός, την… προϊστορική εποχή των τελών της 1960 αρχές 1970, δεν υπήρχε σχεδόν τίποτα. Οι εφημερίδες δημοσίευαν πού και πού κανένα άρθρο για περίεργα και μυστήρια, τα ελληνικά βιβλία ήταν ανύπαρκτα, τα ξενόγλωσσα δυσεύρετα αλλά και απρόσιτα λόγω άγνοιας Αγγλικών τότε, στην τηλεόραση έδειχνε κάποιες σειρές επιστημονικής φαντασίας όπως το Star Trek, το Voyage to the Bottom of the Sea, το Invaders κ.α. αλλά γενικώς υπήρχε μεγάλη ξεραΐλα. Το άλλο που μου είχε κάνει συγκλονιστική εντύπωση τότε ήταν οι περίπατοι των αστροναυτών στη Σελήνη. Τους βλέπαμε με ανοιχτό το στόμα, σε μια εποχή που η τηλεόραση (όταν υπήρχε) ήταν ασπρόμαυρη, πρωτόγονη και μόνο με δυο κρατικά κανάλια. Με φίλους μαζεύαμε αποκόμματα και φωτογραφίες για την αστροναυτική, τα ΑΤΙΑ, τα ψυχικά φαινόμενα, για ό,τι «περίεργο» μας ενδιέφερε, και τα κολλούσαμε σε τετράδια. Έχω ακόμα μερικά. Αργότερα, όσο προχωρούσε η δεκαετία του 1970 ξέσπασε μια πλημμυρίδα εκδόσεων βιβλίων έρευνας και φαντασίας, κυκλοφόρησαν περιοδικά όπως τα πρωτοπόρα «Αινίγματα του Σύμπαντος», το «UFO Ιπτάμενοι Δίσκοι», ο Μπαλάνος έβγαλε τους «Εισβολείς» και τα «Όντα από το Διάστημα», μεταφράστηκαν πολλά ξένα βιβλία. Σχηματίστηκαν και κάποιοι πυρήνες ερευνητών κι έτσι ξεκίνησε ουσιαστικά το πράγμα για μένα.
Είχες κάποια εμπειρία ενός τέτοιου φαινομένου που να σε έκανε να πειστείς ότι ανακαλύπτεις πράγματι κρυμμένες αλήθειες; και γενικά πως μπορεί κάποιος να είναι σίγουρος ότι δεν σπαταλάει το χρόνο του άδικα με άσκοπες επιστημονικές φαντασιώσεις, όπως τα θεωρούν πολλοί;
Έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια από τότε που σταμάτησα να προσπαθώ να «αποδείξω» ότι δεν σπαταλώ το χρόνο μου –και γιατί άλλωστε, αφού ο χρόνος αυτός είναι δικός μου. Γενικότερα δεν με ενδιαφέρει να αποδείξω τίποτα απολύτως σε κανέναν –έχω χρησιμότερα πράγματα να κάνω. Χρησιμοποιώ βέβαια τεκμηρίωση όταν γράφω ή αναφέρω κάτι, αλλά μέχρι ενός σημείου –απλώς και μόνο για να ξέρουμε γιατί μιλάμε και για να μπαίνει μια στοιχειώδης τάξη σε ένα χώρο όπου η μπουρδολογία έχει αναχθεί σε υψηλή επιστήμη. Όμως δεν με ενδιαφέρει ο «δικανικός αγώνας». Τώρα, όσον αφορά τις περίεργες εμπειρίες, είχα πολλές, σε προσωπικό επίπεδο, αλλά βασικά υπήρχε αυτή η έμφυτη τάση η οποία αργότερα κατάλαβα πως δεν πνιγόταν εύκολα –ευτυχώς!- παρόλη την πίεση του κοινωνικού/οικογενειακού περιβάλλοντος. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του και για το χρόνο του, τον οποίο μπορεί να τον κάνει ό,τι θέλει. Ελάχιστοι έχουν όμως συνειδητοποιήσει ότι ο διαθέσιμος χρόνος είναι πεπερασμένος και τελειώνει προτού το καταλάβεις. Όσο μεγαλώνεις ο χρόνος περνά γρηγορότερα και δεν έχεις το περιθώριο να τον σπαταλάς.
Εξηγήστε λίγο τι ακριβώς εννοούμε λέγοντας ανεξήγητα φαινόμενα. Σε ποιες κατηγορίες μπορούμε να τα χωρίσουμε;
Χμ, αυτή η ερώτηση είναι εξαρχής λανθασμένη! Θέλω να πω ότι το τι εννοούμε λέγοντας «ανεξήγητα φαινόμενα» είναι ένα τεράστιο θέμα. Θα προτιμούσα τον όρο Οριακά Φαινόμενα, εννοώντας φαινόμενα που ξεφεύγουν από τα καθιερωμένα «κουτάκια» ταξινόμησης –κοντολογίς τα «Καταραμένα» του Τσαρλς Φορτ. Συνήθως όταν λέμε «ανεξήγητα φαινόμενα» το μυαλό πάει αμέσως σε πολύ κλασικές κατηγορίες, πχ ΑΤΙΑ, παραψυχολογία, φαντάσματα κλπ – αλλά αυτό είναι περιοριστικό. Έχουμε ανεξήγητα φαινόμενα στην αστρονομία, στη γεωλογία, στην ιατρική, στη φυσική, στη χημεία, στην παλαιοντολογία, στην κοινωνιολογία, στην ιστορία και σε κάθε έκφανση της επιστημονικής γνώσης. Τελικά αυτά είναι και τα πιο ενδιαφέροντα. Αν ερευνήσει κανείς ενδελεχώς την επιστημονική φιλολογία, θα βρει πολλά τέτοια Οριακά Φαινόμενα. Έχω αναλύσει τόσο το θέμα στα βιβλία και στα άρθρα μου που είναι πρακτικά αδύνατο να απαντήσω περιεκτικά σε λίγες αράδες. Εν γένει καλή η κατηγοριοποίηση, αλλά μέχρι ενός σημείου Μετά καταντά δεσμευτική και παραπλανητική. Άλλωστε τα καθαρόαιμα Οριακά Φαινόμενα έχουν αλλεργία στην κατηγοριοποίηση.
Μέσα στα πολλά συγγραφικά σου έργα, έχεις και το “Οι πύλες του αλλόκοσμου”. Πες μας λίγα λόγια για αυτό και για τη σύνδεση των φαινομένων που περιγράφεις με τον ελλαδικό χώρο.
Οι «Πύλες του Αλλόκοσμου» αποτέλεσαν το επιστέγασμα μιας πολύχρονης έρευνας, επιτόπιας και βιβλιογραφικής, που είχα ξεκινήσει στις αρχές της δεκαετίας του 1980 με θέμα τη σύνδεση παραφυσικού και ελληνικής λαογραφίας. Έναυσμα ήταν οι «Παραδόσεις» του πρωτοπόρου Νικόλαου Πολίτη. Ήταν μια εποχή που πολλά έμπαιναν στη θέση τους μέσα στο μυαλό μου σε ό,τι αφορά την έρευνα του παραφυσικού και την κοσμοθέασή μου γενικότερα. Καμιά δεκαριά χρόνια μετά είχα ένα ξαφνικό «σατόρι» όταν ήμουν στην Αμοργό. Κατάστρωσα το σκελετό του βιβλίου στις διακοπές και όταν γύρισα πίσω το έγραψα. Η υποδοχή του ήταν πολύ καλή παρά τον όγκο και την περιπλοκότητά του. Το 2007 το επανακυκλοφόρησα στις προσωπικές μου εκδόσεις ως βιβλίο on demand (είναι ουσιαστικά χειροποίητο, δεν υπάρχει στα βιβλιοπωλεία, το παραγγέλνει όποιος θέλει από μένα) με σχεδόν 30% περισσότερα στοιχεία. Στο βιβλίο αυτό παντρεύω μια μεγάλη γκάμα παραφυσικών και ανεξήγητων φαινομένων στην Ελλάδα με αντίστοιχες παραδόσεις, θρύλους και αφηγήσεις. Και μέσα από εκεί μπορεί να δει κανείς τη ματαιότητα της κατηγοριοποίησης των φαινομένων: ένα εναέριο φως ήταν κάποτε «δαίμονας», τώρα είναι «UFO», ένα παράξενο πλάσμα ήταν κάποτε «άγγελος» ή «θεϊκή οπτασία», τώρα είναι «εξωγήινος», ένα κύμα «σατανικών φαινομένων» λέγεται τώρα «πόλτεργκαϊστ» κλπ, κλπ.
Όταν λέμε UFO τι ακριβώς εννοούμε και ποια η διαφορά με την έννοια των εξωγήινων;
Απ. Τεράστιο και εξαιρετικά παρεξηγημένο θέμα. Τόσο παρεξηγημένο που συνήθως αποφεύγω πλέον να μιλώ γι αυτό. Εν πάσει περιπτώσει, ο όρος “UFO” σημαίνει πλέον σχεδόν πάντα «εξωγήινο διαστημόπλοιο» -κάτι με το οποίο διαφωνώ σχεδόν κατηγορηματικά για λόγους που περιγράφω στα βιβλία μου. Στο κάτω κάτω ο όρος UFO ή ΑΤΙΑ σημαίνει Άγνωστης Ταυτότητας Ιπτάμενο Αντικείμενο. Αν πάρω αυτό το ποτήρι και στο πετάξω, είναι ιπτάμενο και μέχρι να σε βρει δεν ξέρεις τι είναι, συνεπώς είναι ΑΤΙΑ. Αστειεύομαι βέβαια, αλλά με αυτό θέλω να δείξω πώς η κατηγοριοποίηση καταντά δεσμευτική. Άλλωστε στο εξωτερικό πολλοί χρησιμοποιούν τον όρο UAP (Άγνωστα Εναέρια Φαινόμενα) αντί του UFO. Επί της ουσίας τώρα. Τα ΑΤΙΑ είναι υπαρκτά. Σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό είναι παρερμηνευμένα φυσικά φαινόμενα, μπαλόνια, αεροσκάφη, μετέωρα, φάρσες, η Αφροδίτη κλπ. Σε ένα μικρότερο ποσοστό είναι παράξενα φυσικά φαινόμενα που δεν γνωρίζουμε καλά ακόμα, πχ στρόβιλοι πλάσματος ή κάτι άλλο. Σε ένα ακόμα μικρότερο ποσοστό είναι αυθεντικά Οριακά Φαινόμενα, που για κάποιο λόγο εκδηλώνονται (ή τα εκλαμβάνουμε) ως ιπτάμενα αντικείμενα, περισσότερο ή λιγότερο υλικά και με λιγότερο ή περισσότερο παράδοξη συμπεριφορά η οποία ακολουθεί ορισμένα μοτίβα. Το φαινόμενο των ΑΤΙΑ είναι παραισθησιακής φύσης (προσοχή, όχι παραίσθηση). Σκέψου ότι μετά από δεκαετίες έρευνας και εκατομμύρια αναφορές, ούτε δύο από αυτά τα αντικείμενα δεν είναι ίδια μεταξύ τους! Κάπου τα ΑΤΙΑ είναι «σκιές», «είδωλα» από κάτι άλλο. Ο μάρτυρας εκλαμβάνει το φαινόμενο παραμορφωμένο μέσα από πολιτιστικά φίλτρα και περίεργους ψυχολογικούς μηχανισμούς αυτοάμυνας. Πιθανότατα τροποποιείται και από μια εξωτερική, εξωανθρώπινη επίδραση η οποία πιθανότατα αφορά άλλες νοημοσύνες. Αποφεύγω να χρησιμοποιώ τον όρο «εξωγήινοι» γιατί αμέσως σκεφτόμαστε κοντοπίθαρα ανθρωποειδή με τεράστια κεφάλια και μάτια που βγαίνουν από δισκοειδή σκάφη.
Αν κάποιος ήθελε να ξεκινήσει έρευνα UFO στην Ελλάδα τι θα έπρεπε να κάνει εκτός από το να διαβάζει βιβλία;
Απ. Να κάνει επιτόπια έρευνα, να εξετάσει μάρτυρες, να τρέξει από εδώ κι από εκεί για να ανακαλύψει μόνος του τι συμβαίνει. Είναι βαριά η καλογερική, αλλά στην Ελλάδα η «άποψη» (και συνήθως από άσχετους που βαριούνται να μάθουν περισσότερα) θεωρείται «έρευνα». Το κακό είναι πως η σοβαρή έρευνα των UFO είναι πλέον πολύ δύσκολη. Το ευρύ κοινό γνωρίζει τόσα πολλά πλέον, που οι ίδιες οι μαρτυρίες παραμορφώνονται μέσα από αυτό το πολιτιστικό φίλτρο. Κάποτε ο χώρος ήταν πιο παρθένος και η έρευνα πιο αποδοτική. Χώρια που σήμερα οι δυνατότητες της τεχνολογίας σου επιτρέπουν να δημιουργήσεις ό,τι φωτογραφία ή βίντεο τραβάει η όρεξή σου, οπότε οι φάρσες (ή τα σχετικά ψυχοκοινωνικά πειράματα) αυξάνονται αλματωδώς. Για μένα η έρευνα των UFO έχει πεθάνει –τουλάχιστον με την παλιά της μορφή.
Έχεις γράψει ακόμη ένα βιβλίο σου το “Τόποι δύναμης στην Ελλάδα”. Τι ακριβώς είναι οι τόποι δύναμης και πως η Ελλάδα συνδέεται με αυτούς;
Τόπους δύναμης ονομάζω περιοχές στη χώρα μας (και σε όλο τον κόσμο) οι οποίες είναι «ιδιαίτερες» με την έννοια ότι είναι συνήθως ιεροί (ή καταραμένοι) τόποι, τόποι μαντείων, ιερατείων, σχολών και γνώσης/μύησης, τόποι με υψηλή συχνότητα Οριακών Φαινομένων κ.α. Εν γένει οι τόποι δύναμης αποτελούν κομβικά σημεία ενός ευρύτερου δικτύου ή πλέγματος που σχετίζεται με τη ροή ενέργειας και μετενέργειας (δηλ. αδιαμόρφωτης ενέργειας). Η τελευταία ήταν γνωστή με πολλά ονόματα: πράνα, μάνα, τελουρικό ρεύμα, ρεύμα του ερπετού, τσι, οργόνη κλπ. Επέλεξα εν πολλοίς αυθαίρετα 30 τέτοιους τόπους στην Ελλάδα –υπάρχουν πολύ περισσότεροι.
Επίσης, θα έλεγα ότι ένα περίεργο πόνημά σου είναι “Το άγγιγμα του Μίδα”, στο οποίο αναφέρεσαι εκτός των άλλων και πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε κόσμους, γεγονότα, φαινόμενα της αρεσκείας μας, πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε πραγματικότητες. Αν θέλεις εξήγησε τι ακριβώς αφορά το συγκεκριμένο βιβλίο;
Απ. Αυτό ακριβώς που περιέγραψες. Είναι ένα πολύ απαιτητικό βιβλίο που το έγραψα υπό πολύ ειδικές συνθήκες και ενώ είχα πλέον απογοητευτεί έχοντας προσπαθήσει επί βδομάδες να φτιάξω το σκελετό του σε συνθήκες απομόνωσης. Το ότι διαμορφώνουμε οι ίδιοι την πραγματικότητα είναι μια πανάρχαια αντίληψη η οποία έχει φορέσει και επιστημονικό ένδυμα χάρη στις θεωρίες της κβαντομηχανικής. Σύμφωνα με την Αρχή της Απροσδιοριστίας δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την ακριβή θέση και την ακριβή ταχύτητα ενός σωματιδίου, ταυτόχρονα. Ή το ένα θα ξέρουμε απόλυτα, ή το άλλο. Αν μεταφέρουμε το παράδειγμα αυτό στο μεγάκοσμο, δηλ. στο Ηλιακό Σύστημα ή στο Γαλαξία, μπορούμε να μεταφέρουμε και την «κβάντωση» εκεί. Πολύ χονδρικά, κάποιες φορές και υπό κάποιες ιδιαίτερες συνθήκες, οι πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος -και τα αστρονομικά αντικείμενα γενικότερα- συμπεριφέρονται σαν υποτομικά σωματίδια. Ακούγεται εξωφρενικό, αλλά αυτό είναι μόνο μια λεπτομέρεια της όλης εικόνας. Ο νους παίζει δεσπόζοντα ρόλο στην όλη διαδικασία. Κάπου εμείς αποφασίζουμε τι υπάρχει. Το όλο θέμα σχετίζεται με την φιλοσοφική θεώρηση του σολιψισμού –δηλ. πως όταν κλείνω την πόρτα του σπιτιού μου ο έξω κόσμος εξαφανίζεται. Φοβάμαι όμως πως θέλοντας να κάνω μια σύνοψη του βιβλίου, διαστρέβλωσα οικτρά το περιεχόμενο του.
Πάμε σε ένα άλλο κύκλο θεμάτων, την παραψυχολογία που είναι από μόνη της ένα ολόκληρο κεφάλαιο στον κόσμο του μυστηρίου και του ανεξήγητου. Στην Ελλάδα υπήρξε ο Άγγελος Τανάγρας ο οποίος ξεκίνησε την έρευνα γύρω από αυτόν τον τομέα; Αν θέλεις πες μας λίγα λόγια για το έργο του και τη ζωή του; Άξιζε η προσπάθεια του να φέρει στην επιφάνεια αυτά τα φαινόμενα;
Ο φίλος Νίκος Κουμαρτζής περιέγραψε πολύ παραστατικά την έρευνα του Τανάγρα στο βιβλίο του «Ψυχικές Έρευνες στην Ελλάδα». Εν γένει ο Τανάγρας (1877-1971) ήταν πρωτοπόρος στον τομέα του και ξεκίνησε να ερευνά τα παραψυχικά, ή μεταψυχικά όπως τα ονόμαζαν τότε, φαινόμενα στη δεκαετία του 1920. Ίδρυσε την Ελληνική Εταιρεία Ψυχικών Ερευνών, συνεργάστηκε με επιστήμονες της εποχής του, είχε τη στήριξη υψηλά ιστάμενων και ευπόρων ανθρώπων, παρέδωσε μαθήματα παραψυχολογίας στην Αστυνομία και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, έκανε ένα σωρό πειράματα, ανέδειξε αξιόλογα μέντιουμ. Η κόντρα του με τους πνευματιστές ήταν παροιμιώδης. Οι τελευταίοι θεωρούσαν ότι αιτία των παραψυχικών φαινομένων είναι οι ψυχές των νεκρών, ενώ ο Τανάγρας θεωρούσε ότι τα φαινόμενα αυτά οφείλονταν σε κρυφές δυνάμεις του ανθρώπινου νου. Ο Τανάγρας επηρεάσε πολύ το κατεστημένο της εποχής του και έκανε αξιοσέβαστα τα παραψυχικά φαινόμενα. Μετά τον πόλεμο όμως οι πνευματιστές πήραν ξανά το πάνω χέρι, ο Τανάγρας, γέρος, απογοητευμένος και φτωχός, αποσύρθηκε και πέθανε ξεχασμένος σε μεγάλη ηλικία. Από έρευνες που έχω κάνει σε παλιές εφημερίδες και περιοδικά, έχω ξεθάψει καταπληκτικά στοιχεία. Φυσικά και άξιζε η προσπάθειά του Τανάγρα –και είναι απογοητευτικό ότι μετά από εκατό σχεδόν χρόνια, ουδείς έχει συνεχίσει τις έρευνές του.
Αν προσπαθούσε κάποιος να επαναφέρει το ερευνητικό πεδίο στην Ελλάδα στο επίπεδο του Τανάγρα, πιστεύεις ότι θα υπήρχε η ίδια ανταπόκριση όπως τότε ή θα αντιμετωπιζόταν περισσότερο ανοιχτόμυαλα το θέμα;
Απεναντίας, η εποχή του Τανάγρα ήταν πιο ανοιχτόμυαλη από τη δική μας απέναντι στο θέμα –απόδειξη τα σχετικά λήμματα των εγκυκλοπαιδειών της εποχής. Απλώς σήμερα λόγω Διαδικτύου και γενικότερης πλημμυρίδας δεδομένων, οι άνθρωποι είναι πιο εξοικειωμένοι. Εν πάση περιπτώσει, όπως και με τα UFO, η παραψυχολογία και τα συναφή θέματα έχουν αποκτήσει άλλη μορφή και σήμερα έχουμε διαφορετικό zeitgeist (πνεύμα της εποχής) και πολιτιστικά φίλτρα. Σύγχρονη έρευνα με τη μορφή των ερευνών του Τανάγρα είναι αδύνατο να γίνει, και αν γίνει δεν θα έχει νόημα, αφού θα αναπαράγει τα ίδια αποτελέσματα που είναι πλέον γνωστά και αποδεκτά. Από το 19ο αιώνα έχει αποδειχτεί η αυθεντικότητα της τηλεπάθειας, της ψυχοκίνησης, της πρόβλεψης. Κι ο ίδιος ο Τανάγρας από ένα σημείο και μετά έπαψε να ασχολείται με επιτόπιες έρευνες γιατί είχε αποδείξει την ύπαρξη αυτών των φαινομένων. Απλώς ήθελε να τα εντάξει στο επικρατούν επιστημονικό ερμηνευτικό υπόδειγμα της εποχής –και απέτυχε. Μετά ξεχάστηκαν όλα και ακόμα πιο μετά οι πάντες ανακάλυψαν τον τροχό. Όπως και με την UFOλογία, κάθε 1-2 γενιές, γίνεται ένα reset και ξεκινάμε πάλι από την αρχή, έχοντας ξεχάσει ότι βασικά ερωτήματα έχουν ήδη απαντηθεί. Ναι, υπάρχουν παραψυχικά φαινόμενα πέραν πάσης αμφιβολίας, όπως και ναι, υπάρχει ένας σκληρός πυρήνας UFOλογικών φαινομένων πέραν πάσης αμφιβολίας. Σύμφωνοι, αλλά μετά τι; Αλλά όλοι σαλιαρίζουν τα ίδια και τα ίδια, θέλοντας να «αποδείξουν» τα φαινόμενα στους απίστους, χάνοντας έτσι τον χρόνο τους. Είναι αυτό ακριβώς που έλεγα στην αρχή. Αν και βέβαια τα παραψυχικά φαινόμενα, ούτως ή άλλως δεν μπορούν να μελετηθούν ποτέ αυστηρά επιστημονικά και στο εργαστήριο για διάφορους λόγους.
Πλησιάζουν οι μέρες για τις 21 Δεκεμβρίου 2012, όπου οι θεωρίες γύρω από τη συγκεκριμένη ημέρα έχουν πάρει φωτιά; Τι πιστεύεις ότι θα συμβεί τη συγκεκριμένη ημέρα;
Εγώ στοιχηματίζω ότι δεν θα γίνει τίποτα γιατί έτσι, όχι μόνο θα βγω κερδισμένος αν δεν γίνει τίποτα, αλλά δεν θα πληρώσω και δεκάρα αν γίνει η Συντέλεια!
Κλείνοντας και πιστεύοντας ότι δεν σε κούρασα με τις πολλές μου ερωτήσεις θα ήθελα σε παρακαλώ να δώσεις ένα μήνυμα στους αναγνώστες μας.
Να βρουν τι θέλουν να κάνουν, τι πραγματικά θέλουν να κάνουν στη ζωή τους, ανεπηρέαστοι από προκαταλήψεις, ιδεασμούς και πλύση εγκεφάλου από πλευράς οικογένειας, τηλεόρασης, φίλων και γενικώς του κοινωνικού περίγυρου. Όλα τα άλλα θα έρθουν μόνα τους.
[box type=”bio”] Ο Θανάσης Βέμπος γεννήθηκε το 1963 στην Αθήνα. Ή τουλάχιστον έτσι γράφουν τα πιστοποιητικά. Έτσι κι αλλιώς είναι πολύ αργά για να το αλλάξει. Από μικρός εμφάνισε μια περίεργη τάση να ασχολείται και να παθιάζεται με διάφορα «φευγάτα» και «περιθωριακά» θέματα. Αργότερα συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν μια απλή τάση, αλλά μια ανίατη πάθηση. Σπούδασε Προγραμματισμό Η/Υ και Δημόσια Υγιεινή, αλλά ταυτόχρονα ενδιαφέρθηκε και μελέτησε ένα σωρό ετερόκλητα πράγματα με αποτέλεσμα να έχει χαρακτηριστεί ως Πολυτεχνίτης κι Ερημοσπίτης –πράγμα εντελώς ανακριβές αφού από το Πολυτεχνείο έχει περάσει μόνο απέξω ενώ το σπίτι του μόνο έρημο δεν είναι. Στην Εφορία δηλώνει «συγγραφέας», αλλά οι χαρακτηρισμοί «δημοσιογράφος», «ερευνητής», «ταξιδευτής», «μελετητής», «μεταφραστής» και αρκετοί άλλοι, είναι επίσης δόκιμοι.Έχει μεταφράσει πάνω από 60 βιβλία –επιστημονικά και λογοτεχνικά- και έχει γράψει καμιά χιλιάδα άρθρα με αντικείμενο τη διαστημική τεχνολογία, την αστροναυτική-αστρονομία, τα παράξενα φαινόμενα, την έρευνα του παραφυσικού και του αγνώστου, την ανθρωπολογία-εθνολογία-λαογραφία, την οικονομία, τις επιπτώσεις της τεχνολογίας στην ανθρώπινη κοινωνία και ψυχολογία και κάμποσα άλλα που δεν επιδέχονται εύκολα περιγραφής.Mέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί δεκαεννιά βιβλία του -δεκαπέντε non fiction και τέσσερα fiction (συγκεκριμένα science fiction). Κείμενα και διηγήματά του έχουν επίσης εμφανιστεί σε ανθολογίες και συλλογικά έργα. Έχουν εκδοθεί επίσης και έξι μονογραφίες. Το χειρότερο είναι ότι έπεται και συνέχεια.Ταξιδεύει (όποτε μπορεί), αναζητά και γράφει ανταποκρινόμενος στο Κάλεσμα, προσπαθώντας να ιχνηλατήσει τις μυστικές διαδρομές του κόσμου, με όλα τα αινίγματα και τα μυστήρια που αυτός περιέχει. Η μεγάλη του αυταπάτη είναι ότι νομίζει ότι μπορεί να τα καταφέρει.[/box]
